HARRY LEWIS: Ik ben Harry Lewis. Ik ben een professor in de computer wetenschap hier op Harvard. Ik kwam naar Harvard in 1964, als eerstejaarsstudent. En behalve voor drie jaar af tijdens de oorlog in Vietnam, Ik ben hier sinds die tijd. 

Ik ben nu hoofd van de undergraduate programma in de informatica. En ik heb geleerd veel verschillende cursussen door de jaren heen. En ik wil u graag vertellen een beetje over sommige van de interessante dingen die zijn gegaan aan Harvard, waarvan ik enig contact door de jaren heen hebben gehad. 

Hier is mijn undergraduate proefschrift in 1968, waarin Ik schreef een twee-dimensionale programmeertaal. Dit is een kern geheugen vliegtuig. Dat zijn kleine magnetische donuts die geregen op de kruispunten van draden. En dit was de manier waarop het geheugen werd gedaan voor halfgeleiders werd een levensvatbare technologie. 

Dit is een vroege 15 gigabyte iPod, die ik blijf rond niet want iedereen is onder de indruk met het hebben van een 15 gigabyte iPod, maar omdat dit een 70 megabyte rijden. En zij gingen in schijven die waren ongeveer de grootte van wasmachines. Dus dat was slechts 70 megabyte geheugen. Dat geeft je enig gevoel van hoe de dingen zijn geschaald.