1
00:00:00,000 --> 00:00:03,388
>> [Bermain muzik]

2
00:00:03,388 --> 00:00:05,104

3
00:00:05,104 --> 00:00:06,020
DOUG LLOYD: Baiklah.

4
00:00:06,020 --> 00:00:07,680
Bekerja dengan single
pembolehubah adalah sangat menyenangkan.

5
00:00:07,680 --> 00:00:09,500
Tetapi bagaimana jika kita mahu bekerja
dengan banyak pembolehubah,

6
00:00:09,500 --> 00:00:12,760
tetapi kita tidak mahu mempunyai sekumpulan
nama yang berbeza terbang di sekitar kod kami?

7
00:00:12,760 --> 00:00:15,980
Dalam kes ini, tatasusunan adalah
akan datang benar-benar berguna.

8
00:00:15,980 --> 00:00:19,510
Tatasusunan adalah data benar-benar asas
struktur bagi mana-mana bahasa pengaturcaraan

9
00:00:19,510 --> 00:00:20,260
yang akan anda gunakan.

10
00:00:20,260 --> 00:00:24,450
Dan mereka benar-benar, benar-benar berguna,
terutamanya, seperti yang kita akan lihat, dalam CS 50.

11
00:00:24,450 --> 00:00:27,870
>> Kami menggunakan tatasusunan untuk memegang
nilai-nilai jenis data yang sama

12
00:00:27,870 --> 00:00:29,830
di lokasi ingatan yang berhampiran.

13
00:00:29,830 --> 00:00:32,430
Iaitu, ia adalah satu
cara yang kita boleh kumpulan

14
00:00:32,430 --> 00:00:35,430
sekumpulan bilangan bulat bersama-sama dalam
ingatan atau sekumpulan watak-watak

15
00:00:35,430 --> 00:00:38,270
atau terapung dalam memori benar-benar
rapat dan kerja

16
00:00:38,270 --> 00:00:41,930
dengan mereka tanpa perlu memberikan setiap
satu nama yang tersendiri, yang boleh

17
00:00:41,930 --> 00:00:44,500
mendapatkan rumit selepas sebentar.

18
00:00:44,500 --> 00:00:48,130
>> Kini, salah satu cara untuk analogize tatasusunan
adalah untuk berfikir tentang pos tempatan anda

19
00:00:48,130 --> 00:00:49,000
pejabat untuk kali kedua.

20
00:00:49,000 --> 00:00:51,820
Jadi melangkah jauh dari program
dan hanya menutup mata anda

21
00:00:51,820 --> 00:00:54,120
dan menggambarkan dalam fikiran anda
pejabat pos tempatan anda.

22
00:00:54,120 --> 00:00:57,160
Biasanya, dalam kebanyakan jawatan
pejabat, ada bank yang besar

23
00:00:57,160 --> 00:01:00,490
sebuah peti pejabat pos di dinding.

24
00:01:00,490 --> 00:01:03,510
>> Pelbagai adalah satu blok gergasi
memori berdampingan,

25
00:01:03,510 --> 00:01:06,120
cara yang sama bahawa mel
bank di pejabat pos anda

26
00:01:06,120 --> 00:01:11,230
ruang yang besar di
dinding pejabat pos.

27
00:01:11,230 --> 00:01:15,750
Tatasusunan telah dibahagikan kepada kecil,
sepercaman blok bersaiz ruang,

28
00:01:15,750 --> 00:01:19,930
setiap yang dipanggil elemen, dalam
dengan cara yang sama bahawa dinding jawatan

29
00:01:19,930 --> 00:01:23,840
pejabat telah dibahagikan kepada kecil,
sepercaman blok bersaiz ruang,

30
00:01:23,840 --> 00:01:27,560
yang kita panggil kotak PO.

31
00:01:27,560 --> 00:01:31,650
Setiap elemen array boleh
menyimpan sejumlah data,

32
00:01:31,650 --> 00:01:37,540
seperti setiap kotak pejabat pos mampu
untuk memegang sejumlah mel.

33
00:01:37,540 --> 00:01:41,540
>> Apa yang boleh disimpan di dalam setiap elemen
array adalah pembolehubah data yang sama

34
00:01:41,540 --> 00:01:45,300
jenis, seperti int atau char, hanya
seperti dalam peti surat anda,

35
00:01:45,300 --> 00:01:47,300
anda hanya boleh memuatkan perkara
dari jenis yang sama,

36
00:01:47,300 --> 00:01:50,430
seperti surat atau pakej kecil.

37
00:01:50,430 --> 00:01:55,050
Akhir sekali, kita boleh mengakses setiap elemen
array secara langsung dengan jumlah indeks,

38
00:01:55,050 --> 00:01:59,770
sama seperti kita boleh mengakses pejabat pos kami
kotak dengan mengetahui nombor peti mel itu.

39
00:01:59,770 --> 00:02:02,750
Mudah-mudahan, analogi yang
membantu anda mendapatkan kepala anda

40
00:02:02,750 --> 00:02:05,540
sekitar idea tatasusunan oleh
analogizing kepada sesuatu yang lain

41
00:02:05,540 --> 00:02:08,400
bahawa anda mungkin
sudah biasa dengan.

42
00:02:08,400 --> 00:02:13,182
>> Dalam C, unsur-unsur tatasusunan adalah
diindeks bermula dari 0, bukan dari 1.

43
00:02:13,182 --> 00:02:14,390
Dan ini adalah benar-benar penting.

44
00:02:14,390 --> 00:02:18,530
Dan sebenarnya, ini adalah mengapa kita, dalam CS 50,
dan mengapa saintis komputer kerap

45
00:02:18,530 --> 00:02:22,150
akan dikira dari 0, adalah
kerana array C

46
00:02:22,150 --> 00:02:24,660
pengindeksan, yang sentiasa bermula pada 0.

47
00:02:24,660 --> 00:02:28,730
Jadi, jika array mengandungi n elemen,
elemen pertama array itu

48
00:02:28,730 --> 00:02:32,960
terletak pada indeks 0, dan
elemen terakhir array

49
00:02:32,960 --> 00:02:36,610
terletak pada indeks tolak n 1.

50
00:02:36,610 --> 00:02:43,160
Sekali lagi, jika ada n unsur dalam kita
pelbagai, indeks yang terakhir adalah n tolak 1.

51
00:02:43,160 --> 00:02:46,820
>> Jadi, jika pelbagai kami mempunyai 50 unsur-unsur,
Elemen pertama terletak pada indeks 0,

52
00:02:46,820 --> 00:02:51,060
dan elemen terakhir
terletak pada indeks 49.

53
00:02:51,060 --> 00:02:53,940
Malangnya, atau nasib baik,
bergantung kepada perspektif anda,

54
00:02:53,940 --> 00:02:56,170
C adalah sangat ringan di sini.

55
00:02:56,170 --> 00:02:59,480
Ia tidak akan menghalang anda daripada
akan keluar dari batas-batas lokasi anda.

56
00:02:59,480 --> 00:03:03,080
Anda boleh mengakses tolak
3 elemen pelbagai anda

57
00:03:03,080 --> 00:03:07,400
atau unsur ke-59 lokasi anda,
jika lokasi anda hanya mempunyai 50 elemen.

58
00:03:07,400 --> 00:03:11,060
Ia tidak akan menghentikan program anda dari
menyusun, tetapi pada masa jangka,

59
00:03:11,060 --> 00:03:14,350
anda mungkin menghadapi
ditakuti segmentasi kesalahan

60
00:03:14,350 --> 00:03:17,460
jika anda mula mengakses memori
yang berada di luar batas-batas apa

61
00:03:17,460 --> 00:03:19,260
anda bertanya kepada program anda untuk memberikan anda.

62
00:03:19,260 --> 00:03:21,250
Jadi berhati-hati.

63
00:03:21,250 --> 00:03:23,120
>> Apakah array
pengisytiharan kelihatan seperti?

64
00:03:23,120 --> 00:03:26,940
Bagaimana kita memberi kod pelbagai wujud
seperti kita memberi kod apa-apa ubah yang lain?

65
00:03:26,940 --> 00:03:31,250
Terdapat tiga bahagian untuk array
declaration-- jenis, nama,

66
00:03:31,250 --> 00:03:31,880
dan saiz.

67
00:03:31,880 --> 00:03:34,088
Ini adalah hampir sama dengan
pengisytiharan pembolehubah, yang

68
00:03:34,088 --> 00:03:36,970
hanya jenis dan nama,
elemen saiz yang

69
00:03:36,970 --> 00:03:39,860
kes khas untuk pelbagai,
kerana kita mendapat sekumpulan daripada mereka

70
00:03:39,860 --> 00:03:41,830
pada masa yang sama.

71
00:03:41,830 --> 00:03:45,560
>> Jadi jenis adalah apa jenis pembolehubah anda
mahu setiap elemen array untuk menjadi.

72
00:03:45,560 --> 00:03:47,150
Jangan mahu ia pelbagai integer?

73
00:03:47,150 --> 00:03:49,010
Kemudian, jenis data yang patut menjadi int.

74
00:03:49,010 --> 00:03:51,760
Adakah anda mahu ia menjadi satu
pelbagai beregu atau terapung?

75
00:03:51,760 --> 00:03:54,545
Jenis data perlu dua atau terapung.

76
00:03:54,545 --> 00:03:56,420
Nama ini adalah apa yang anda
mahu panggil lokasi anda.

77
00:03:56,420 --> 00:04:00,970
Apa yang anda mahu menamakan gergasi ini
bank integer atau pelampung atau aksara

78
00:04:00,970 --> 00:04:03,250
atau beregu, atau apa sahaja yang anda?

79
00:04:03,250 --> 00:04:04,700
Apa yang anda mahu panggil ia?

80
00:04:04,700 --> 00:04:06,110
Cukup sendiri penjelasan.

81
00:04:06,110 --> 00:04:08,610
>> Akhir sekali, saiz, yang pergi
di dalam tanda kurung siku,

82
00:04:08,610 --> 00:04:12,180
adalah bagaimana banyak unsur yang anda lakukan
seperti pelbagai anda untuk mengawal.

83
00:04:12,180 --> 00:04:13,530
Berapa banyak bilangan bulat yang anda mahu?

84
00:04:13,530 --> 00:04:15,570
Berapa banyak kereta berhias yang anda mahu?

85
00:04:15,570 --> 00:04:19,070
>> Jadi, sebagai contoh, int gred pelajar 40.

86
00:04:19,070 --> 00:04:26,020
Ini menceritakan pelbagai dipanggil Pelajar
gred, yang terdiri daripada 40 integer.

87
00:04:26,020 --> 00:04:28,180
Cukup sendiri penjelasan, saya berharap.

88
00:04:28,180 --> 00:04:29,330
Berikut adalah contoh yang lain.

89
00:04:29,330 --> 00:04:31,560
Harga menu Double 8.

90
00:04:31,560 --> 00:04:34,610
Ini mewujudkan pelbagai dipanggil
Harga menu, yang terdiri

91
00:04:34,610 --> 00:04:38,300
ruang dalam ingatan selama lapan beregu.

92
00:04:38,300 --> 00:04:42,000

93
00:04:42,000 --> 00:04:45,750
>> Jika anda berfikir bagi setiap elemen
daripada pelbagai jenis data-jenis,

94
00:04:45,750 --> 00:04:49,860
jadi sebagai contoh, elemen tunggal
pelbagai jenis int, cara yang sama anda

95
00:04:49,860 --> 00:04:52,770
akan berfikir apa-apa lain
berubah-ubah dari jenis int,

96
00:04:52,770 --> 00:04:56,440
semua operasi biasa yang kita
dibincangkan sebelum ini dalam Operasi

97
00:04:56,440 --> 00:04:58,270
video akan masuk akal.

98
00:04:58,270 --> 00:05:01,620
Jadi di sini, kita boleh mengisytiharkan array
daripada Booleans dipanggil Truthtable,

99
00:05:01,620 --> 00:05:05,590
yang terdiri daripada ruang untuk 10 Booleans.

100
00:05:05,590 --> 00:05:09,650
>> Dan kemudian, sama seperti kita hanya boleh memberikan
nilai kepada apa-apa ubah lain jenis

101
00:05:09,650 --> 00:05:13,470
Boolean, kita boleh mengatakan sesuatu
seperti Truthtable kurungan persegi

102
00:05:13,470 --> 00:05:18,040
2, iaitu bagaimana kita menunjukkan,
yang unsur jadual kebenaran?

103
00:05:18,040 --> 00:05:20,350
Elemen ketiga
jadual kebenaran, kerana ingat,

104
00:05:20,350 --> 00:05:21,800
kita mengira dari 0.

105
00:05:21,800 --> 00:05:25,690
Jadi itulah bagaimana kita menunjukkan
Elemen ketiga jadual kebenaran.

106
00:05:25,690 --> 00:05:28,680
Truthtable 2 sama palsu,
seperti yang kita boleh declare--

107
00:05:28,680 --> 00:05:33,560
atau kita boleh menyerahhakkan, sebaliknya, apa-apa
Boolean jenis pembolehubah adalah palsu.

108
00:05:33,560 --> 00:05:35,050
>> Kita juga boleh menggunakan ia dalam keadaan.

109
00:05:35,050 --> 00:05:39,000
jika (truthtable 7 ==
benar), yang mengatakan,

110
00:05:39,000 --> 00:05:42,370
jika unsur kelapan
daripada Truthtable adalah benar,

111
00:05:42,370 --> 00:05:46,760
mungkin kita ingin mencetak mesej
kepada pengguna, printf ("TRUE! n") ;.

112
00:05:46,760 --> 00:05:50,290
Yang menyebabkan kita untuk mengatakan Truthtable
10 sama dengan benar, bukan?

113
00:05:50,290 --> 00:05:53,590
Well, saya boleh, tetapi ia cukup
berbahaya, kerana ingat,

114
00:05:53,590 --> 00:05:56,260
kita mempunyai pelbagai 10 Booleans.

115
00:05:56,260 --> 00:06:02,340
Jadi indeks tertinggi bahawa
pengkompil telah memberikan kita adalah 9.

116
00:06:02,340 --> 00:06:06,010
>> Program ini akan menyusun, tetapi
jika sesuatu yang lain dalam ingatan

117
00:06:06,010 --> 00:06:09,110
wujud di mana kita akan
mengharapkan Truthtable 10 untuk pergi,

118
00:06:09,110 --> 00:06:13,980
kita boleh mengalami kesalahan segmentasi. Kami
mungkin pergi dengannya, tetapi secara umum,

119
00:06:13,980 --> 00:06:14,710
cukup berbahaya.

120
00:06:14,710 --> 00:06:19,759
Jadi apa yang saya lakukan di sini adalah C undang-undang,
tetapi tidak semestinya langkah terbaik.

121
00:06:19,759 --> 00:06:22,300
Kini, apabila anda mengaku dan
memulakan array pada masa yang sama,

122
00:06:22,300 --> 00:06:23,960
ada sebenarnya yang cukup
sintaks khas yang anda

123
00:06:23,960 --> 00:06:26,250
boleh gunakan untuk mengisi array
dengan nilai-nilai permulaan.

124
00:06:26,250 --> 00:06:30,130
Ia boleh mendapatkan rumit untuk
mengisytiharkan pelbagai saiz 100,

125
00:06:30,130 --> 00:06:33,430
dan kemudian perlu untuk mengatakan, elemen 0
sama ini; elemen 1 sama dengan ini;

126
00:06:33,430 --> 00:06:34,850
elemen 2 sama dengan itu.

127
00:06:34,850 --> 00:06:36,370
Apa gunanya, bukan?

128
00:06:36,370 --> 00:06:39,470
>> Jika ia merupakan satu lokasi yang kecil, anda
boleh melakukan sesuatu seperti ini.

129
00:06:39,470 --> 00:06:44,360
Bool truthtable 3 sama terbuka
kerinting dan kemudian koma

130
00:06:44,360 --> 00:06:48,060
mengasingkan senarai unsur-unsur
yang anda mahu dimasukkan ke dalam array.

131
00:06:48,060 --> 00:06:50,520
Kemudian tutup kerinting pendakap koma bertitik.

132
00:06:50,520 --> 00:06:53,910
Ini mewujudkan pelbagai
saiz tiga dipanggil Truthtable,

133
00:06:53,910 --> 00:06:56,090
dengan unsur-unsur palsu, benar, dan benar.

134
00:06:56,090 --> 00:06:59,270
Dan sebenarnya, merta yang
sintaks Saya ada di sini adalah

135
00:06:59,270 --> 00:07:03,350
sama seperti melakukan
sintaks elemen individu di bawah.

136
00:07:03,350 --> 00:07:09,380
Kedua-dua cara pengekodan akan
menghasilkan pelbagai yang sama.

137
00:07:09,380 --> 00:07:11,740
>> Begitu juga, kita boleh melelar
atas semua unsur-unsur

138
00:07:11,740 --> 00:07:15,400
daripada pelbagai menggunakan gelung, yang,
Malah, adalah sangat disyorkan

139
00:07:15,400 --> 00:07:16,790
di rumah senaman.

140
00:07:16,790 --> 00:07:20,720
Bagaimana anda membuat array
daripada 100 bilangan bulat, di mana

141
00:07:20,720 --> 00:07:23,477
setiap elemen array adalah indeks?

142
00:07:23,477 --> 00:07:26,560
Jadi, sebagai contoh, kita mempunyai pelbagai 100
bilangan bulat, dan dalam elemen pertama,

143
00:07:26,560 --> 00:07:27,790
kita mahu meletakkan 0.

144
00:07:27,790 --> 00:07:29,810
Dalam elemen kedua, kita mahu meletakkan 1.

145
00:07:29,810 --> 00:07:33,319
Dalam elemen ketiga, kami mahu
untuk meletakkan 2; dan sebagainya dan sebagainya.

146
00:07:33,319 --> 00:07:35,360
Itu benar-benar baik
di rumah senaman untuk berbuat demikian.

147
00:07:35,360 --> 00:07:38,190

148
00:07:38,190 --> 00:07:40,220
>> Di sini, ia tidak kelihatan
seperti terlalu banyak telah berubah.

149
00:07:40,220 --> 00:07:44,170
Tetapi perhatikan bahawa di antara
tanda kurung siku, kali ini,

150
00:07:44,170 --> 00:07:45,830
Saya sebenarnya telah ditinggalkan nombor.

151
00:07:45,830 --> 00:07:48,000
Jika anda menggunakan ini sangat
merta khas

152
00:07:48,000 --> 00:07:50,380
sintaks untuk mewujudkan
pelbagai, anda sebenarnya tidak

153
00:07:50,380 --> 00:07:53,491
perlu menunjukkan saiz
array terlebih dahulu.

154
00:07:53,491 --> 00:07:55,740
Pengkompil cukup pintar
untuk mengetahui bahawa anda benar-benar

155
00:07:55,740 --> 00:07:58,980
mahu pelbagai saiz 3,
kerana anda meletakkan tiga elemen

156
00:07:58,980 --> 00:08:00,640
di sebelah kanan tanda yang sama.

157
00:08:00,640 --> 00:08:04,140
Jika anda telah meletakkan empat, ia akan mempunyai
berikan kepada kamu jadual kebenaran saiz empat;

158
00:08:04,140 --> 00:08:06,270
dan sebagainya dan sebagainya.

159
00:08:06,270 --> 00:08:09,380
>> Tatasusunan tidak terhad kepada satu
dimensi, yang cukup sejuk.

160
00:08:09,380 --> 00:08:12,000
Anda sebenarnya boleh mempunyai banyak
specifiers sampingan seperti yang anda mahu.

161
00:08:12,000 --> 00:08:16,470
Jadi, sebagai contoh, jika anda ingin membuat
papan untuk permainan Battleship, yang,

162
00:08:16,470 --> 00:08:20,910
jika anda pernah bermain, adalah permainan yang
bermain dengan pasak pada 10 sebanyak 10 grid,

163
00:08:20,910 --> 00:08:22,450
anda boleh membuat pelbagai seperti ini.

164
00:08:22,450 --> 00:08:26,030
Anda boleh mengatakan Bool
perang kurungan persegi 10

165
00:08:26,030 --> 00:08:29,590
tertutup persegi kurungan persegi
pendakap 10 ditutup kurungan persegi.

166
00:08:29,590 --> 00:08:32,710
>> Dan kemudian, anda boleh memilih untuk
mentafsir ini dalam fikiran anda sebagai 10

167
00:08:32,710 --> 00:08:35,576
sebanyak 10 grid sel.

168
00:08:35,576 --> 00:08:37,409
Sekarang, sebenarnya, dalam ingatan,
ia benar-benar tidak hanya

169
00:08:37,409 --> 00:08:42,440
kekal sebagai elemen 100,
pelbagai dimensi tunggal.

170
00:08:42,440 --> 00:08:46,070
Dan ini, sebenarnya, juga dengan jika anda
mempunyai tiga dimensi atau empat atau lima.

171
00:08:46,070 --> 00:08:49,420
Ia benar-benar hanya tidak membiak
semua indices-- yang

172
00:08:49,420 --> 00:08:51,130
atau semua saiz
specifiers-- bersama-sama,

173
00:08:51,130 --> 00:08:53,480
dan anda hanya mendapat satu dimensi
pelbagai saiz itu.

174
00:08:53,480 --> 00:08:57,090
>> Tetapi dari segi organisasi dan
visualisasi dan persepsi manusia,

175
00:08:57,090 --> 00:08:59,240
ia boleh menjadi lebih mudah
untuk bekerja dengan grid

176
00:08:59,240 --> 00:09:02,980
jika anda bekerja pada permainan
seperti Tic-tac-toe atau Battleship,

177
00:09:02,980 --> 00:09:05,179
atau sesuatu seperti itu.

178
00:09:05,179 --> 00:09:06,970
Ia adalah satu abstraksi yang besar,
daripada harus

179
00:09:06,970 --> 00:09:09,340
berfikir tentang Tic-tac-toe
lembaga dalam garisan sembilan

180
00:09:09,340 --> 00:09:13,810
kuasa dua atau papan Battleship
dalam garisan daripada 100 kuasa dua.

181
00:09:13,810 --> 00:09:16,010
A 10 10 grid atau tiga
oleh tiga grid mungkin

182
00:09:16,010 --> 00:09:17,225
banyak lagi mudah untuk menyedarinya.

183
00:09:17,225 --> 00:09:19,820

184
00:09:19,820 --> 00:09:22,280
>> Sekarang, sesuatu yang benar-benar
penting tentang tatasusunan.

185
00:09:22,280 --> 00:09:25,950
Kita boleh merawat setiap individu
elemen array sebagai pembolehubah.

186
00:09:25,950 --> 00:09:27,700
Kami melihat bahawa sebelum ini
apabila kita telah memberikan

187
00:09:27,700 --> 00:09:32,240
nilai Benar untuk Booleans tertentu
atau menguji mereka dalam conditional.

188
00:09:32,240 --> 00:09:35,960
Tetapi kita tidak boleh merawat keseluruhan
tatasusunan diri mereka sebagai pembolehubah.

189
00:09:35,960 --> 00:09:41,760
Kita tidak boleh, sebagai contoh, menetapkan satu lokasi
kepada pelbagai lain menggunakan tugasan

190
00:09:41,760 --> 00:09:42,930
operator.

191
00:09:42,930 --> 00:09:44,640
Ia bukan undang-undang C.

192
00:09:44,640 --> 00:09:47,920
>> Jika kita mahu, sebagai example-- apa
kita akan lakukan dalam contoh yang

193
00:09:47,920 --> 00:09:50,200
adalah untuk menyalin satu lokasi kepada yang lain.

194
00:09:50,200 --> 00:09:53,810
Jika kita mahu berbuat demikian, kita sebenarnya
perlu menggunakan gelung untuk menyalin

195
00:09:53,810 --> 00:09:56,550
setiap elemen individu satu pada satu masa.

196
00:09:56,550 --> 00:09:58,700
Saya tahu ia memakan sedikit masa.

197
00:09:58,700 --> 00:10:04,022
>> Jadi, sebagai contoh, jika kita mempunyai pasangan ini
baris kod, akan berfungsi?

198
00:10:04,022 --> 00:10:05,230
Well, tidak, ia tidak akan, bukan?

199
00:10:05,230 --> 00:10:07,860
Kerana kita cuba
untuk memberikan makanan kepada bar.

200
00:10:07,860 --> 00:10:09,860
Itu tidak akan berjaya,
kerana ia adalah pelbagai,

201
00:10:09,860 --> 00:10:13,130
dan kami baru diterangkan
yang itu bukan undang-undang C.

202
00:10:13,130 --> 00:10:15,580
>> Sebaliknya, jika kita mahu
menyalin kandungan makanan

203
00:10:15,580 --> 00:10:18,070
ke dalam bar, yang adalah apa
kita cuba lakukan di sini,

204
00:10:18,070 --> 00:10:19,970
kita perlu sintaks seperti ini.

205
00:10:19,970 --> 00:10:24,170
Kami ada untuk gelung yang masuk
daripada J adalah sama dengan 0 sehingga 5,

206
00:10:24,170 --> 00:10:28,390
dan kita kenaikan J pada setiap lelaran
gelung dan unsur-unsur menyerahhakkan seperti itu.

207
00:10:28,390 --> 00:10:33,360
Ini akan menyebabkan bar juga
menjadi satu, dua, tiga, empat, lima,

208
00:10:33,360 --> 00:10:36,730
tetapi kita perlu melakukannya ini sangat
unsur-by-unsur cara perlahan,

209
00:10:36,730 --> 00:10:40,009
bukannya dengan hanya
menyalin keseluruhan array.

210
00:10:40,009 --> 00:10:42,050
Dalam pengaturcaraan lain
bahasa, yang lebih moden,

211
00:10:42,050 --> 00:10:45,610
anda boleh, sebenarnya, berbuat
semudah itu sama sintaksis.

212
00:10:45,610 --> 00:10:49,620
Tetapi C, malangnya, kami
tidak dibenarkan untuk berbuat demikian.

213
00:10:49,620 --> 00:10:52,026
>> Sekarang, ada satu lain
Perkara yang saya ingin menyebut

214
00:10:52,026 --> 00:10:54,650
tentang tatasusunan yang boleh menjadi sedikit
sedikit rumit pada kali pertama anda

215
00:10:54,650 --> 00:10:55,990
bekerja dengan mereka.

216
00:10:55,990 --> 00:10:59,860
Kami membincangkan dalam video
mengenai skop berubah-ubah,

217
00:10:59,860 --> 00:11:04,940
bahawa kebanyakan pembolehubah dalam C, yang kamu berdoa
mereka dalam fungsi, diluluskan oleh nilai.

218
00:11:04,940 --> 00:11:08,620
Adakah anda masih ingat apa yang dimaksudkan
untuk lulus sesuatu dengan nilai?

219
00:11:08,620 --> 00:11:12,570
Ini bermakna kita membuat satu salinan
berubah-ubah yang yang diluluskan pada.

220
00:11:12,570 --> 00:11:16,290
Fungsi CALLEE, fungsi
yang yang menerima berubah-ubah,

221
00:11:16,290 --> 00:11:17,730
tidak mendapat pembolehubah itu sendiri.

222
00:11:17,730 --> 00:11:20,850
Ia mendapat tempatan sendiri
salinannya untuk bekerja dengan.

223
00:11:20,850 --> 00:11:24,070
>> Tatasusunan, sudah tentu, tidak
tidak mengikut peraturan ini.

224
00:11:24,070 --> 00:11:27,600
Sebaliknya, apa yang kita panggil ini
berlalu dengan rujukan.

225
00:11:27,600 --> 00:11:31,360
CALLEE sebenarnya
tidak menerima array.

226
00:11:31,360 --> 00:11:34,207
Ia tidak menerima mereka
salinan tempatan sendiri daripadanya.

227
00:11:34,207 --> 00:11:36,040
Dan jika anda berfikir tentang
ia, ini boleh diterima.

228
00:11:36,040 --> 00:11:39,750
Jika tatasusunan adalah benar-benar besar, ia
mengambil begitu banyak masa dan usaha

229
00:11:39,750 --> 00:11:44,470
untuk membuat salinan pelbagai
100 atau 1,000 atau 10,000 elemen,

230
00:11:44,470 --> 00:11:48,290
bahawa ia tidak berbaloi untuk
berfungsi untuk menerima satu salinan daripadanya,

231
00:11:48,290 --> 00:11:51,037
membuat kerja-kerja dengan itu, dan kemudian
hanya dilakukan dengan salinan itu;

232
00:11:51,037 --> 00:11:53,120
ia tidak perlu untuk mempunyai
ia melepak lagi.

233
00:11:53,120 --> 00:11:54,710
>> Kerana tatasusunan adalah beberapa
besar dan rumit,

234
00:11:54,710 --> 00:11:56,001
kita hanya lulus mereka melalui rujukan.

235
00:11:56,001 --> 00:12:01,210
Kami hanya percaya kepada fungsi yang
kepada, tidak melanggar apa-apa.

236
00:12:01,210 --> 00:12:03,010
Supaya ia benar-benar mendapatkan array.

237
00:12:03,010 --> 00:12:05,290
Ia tidak mendapat salinan tempatan sendiri daripadanya.

238
00:12:05,290 --> 00:12:07,170
>> Jadi apakah maksud ini,
kemudian, apabila CALLEE yang

239
00:12:07,170 --> 00:12:08,970
memanipulasi elemen array?

240
00:12:08,970 --> 00:12:10,780
Apa yang berlaku?

241
00:12:10,780 --> 00:12:13,210
Buat masa ini, kami akan gloss
atas sebab betul-betul ini

242
00:12:13,210 --> 00:12:15,320
berlaku, mengapa tatasusunan
diluluskan oleh rujukan

243
00:12:15,320 --> 00:12:17,810
dan segala-galanya diluluskan oleh nilai.

244
00:12:17,810 --> 00:12:20,470
Tetapi saya berjanji kepada anda, kami akan
kembali dan memberikan jawapan

245
00:12:20,470 --> 00:12:23,750
ini dalam video kemudian.

246
00:12:23,750 --> 00:12:28,110
>> Berikut adalah satu senaman yang lebih untuk anda
sebelum kita mengakhiri perkara pada tatasusunan.

247
00:12:28,110 --> 00:12:31,400
Tandan kod di sini, itu
tidak terutamanya gaya yang baik,

248
00:12:31,400 --> 00:12:33,400
hanya saya akan membuat kaveat itu.

249
00:12:33,400 --> 00:12:36,660
Ada sebarang komen di sini,
yang merupakan bentuk agak buruk.

250
00:12:36,660 --> 00:12:39,750
Tetapi ia hanya kerana saya mahu menjadi
dapat dimuatkan segala-galanya pada skrin.

251
00:12:39,750 --> 00:12:44,360
>> Di bahagian atas, anda boleh melihat bahawa saya mempunyai
dua akuan fungsi untuk set pelbagai

252
00:12:44,360 --> 00:12:45,820
dan menetapkan int.

253
00:12:45,820 --> 00:12:49,680
Set lokasi nampaknya mengambil array
empat integer sebagai input.

254
00:12:49,680 --> 00:12:52,767
Dan int set nampaknya mengambil
integer tunggal sebagai input.

255
00:12:52,767 --> 00:12:54,350
Tetapi kedua-dua mereka tidak mempunyai output.

256
00:12:54,350 --> 00:12:57,689
Output, pulangan
menaip, masing-masing adalah tidak sah.

257
00:12:57,689 --> 00:12:59,480
Di Main, kita mempunyai
beberapa baris kod.

258
00:12:59,480 --> 00:13:02,730
Kami mengisytiharkan pembolehubah integer
dikenali sebagai A dan sediakan nilai 10.

259
00:13:02,730 --> 00:13:07,080
Kami mengaku pelbagai empat integer
dikenali sebagai B dan menetapkan unsur-unsur 0, 1,

260
00:13:07,080 --> 00:13:08,730
2, dan 3, masing-masing.

261
00:13:08,730 --> 00:13:12,190
Kemudian, kita mempunyai panggilan untuk menetapkan
int dan panggilan untuk menetapkan pelbagai.

262
00:13:12,190 --> 00:13:15,910
Takrif pelbagai set dan set
int yang turun di bawah, di bahagian bawah.

263
00:13:15,910 --> 00:13:17,640
>> Dan sebagainya, sekali lagi, saya meminta anda soalan.

264
00:13:17,640 --> 00:13:20,770
Apa yang akan dicetak
di sini pada akhir Main?

265
00:13:20,770 --> 00:13:23,020
Ada col cetakan. Saya
mencetak dua integer.

266
00:13:23,020 --> 00:13:28,010
Saya mencetak kandungan A dan
kandungan B kurungan persegi 0.

267
00:13:28,010 --> 00:13:29,880
Jeda video di sini dan mengambil satu minit.

268
00:13:29,880 --> 00:13:35,482
Bolehkah anda memikirkan apa ini
fungsi akan mencetak pada akhir?

269
00:13:35,482 --> 00:13:38,190
Mudah-mudahan, jika anda masih ingat yang
perbezaan antara hantaran oleh nilai

270
00:13:38,190 --> 00:13:41,680
dan lulus dengan merujuk, ini
masalah tidak terlalu sukar untuk anda.

271
00:13:41,680 --> 00:13:44,130
Dan jawapan yang anda lakukan
mendapati adalah ini.

272
00:13:44,130 --> 00:13:47,660
Jika anda tidak benar-benar pasti tentang
mengapa itu berlaku, mengambil kedua,

273
00:13:47,660 --> 00:13:50,620
kembali, mengkaji apa yang saya hanya
membincangkan tentang lulus tatasusunan

274
00:13:50,620 --> 00:13:53,450
dengan merujuk, berbanding lulus
pemboleh ubah yang lain dengan nilai,

275
00:13:53,450 --> 00:13:56,680
dan mudah-mudahan, ia akan membuat
rasa yang lebih sedikit.

276
00:13:56,680 --> 00:13:59,760
>> Saya Doug Lloyd, dan ini adalah CS50.

277
00:13:59,760 --> 00:14:01,467