1
00:00:00,000 --> 00:00:02,520
[Powered by Google Translate] [Seksyen 4 - Lebih Selesa]

2
00:00:02,520 --> 00:00:04,850
[Rob Bowden - Universiti Harvard]

3
00:00:04,850 --> 00:00:07,370
[Ini adalah CS50. - CS50.TV]

4
00:00:08,920 --> 00:00:13,350
Kami mempunyai esok kuiz, dalam kes anda semua tidak tahu bahawa.

5
00:00:14,810 --> 00:00:20,970
Ia pada asasnya atas segala-galanya yang anda boleh dilihat di dalam kelas atau sepatutnya dilihat di dalam kelas.

6
00:00:20,970 --> 00:00:26,360
Ini termasuk petunjuk, walaupun mereka satu topik yang sangat baru-baru ini.

7
00:00:26,360 --> 00:00:29,860
Anda sekurang-kurangnya harus memahami tahap tinggi mereka.

8
00:00:29,860 --> 00:00:34,760
Apa-apa yang telah hilang di dalam kelas anda perlu memahami untuk kuiz.

9
00:00:34,760 --> 00:00:37,320
Jadi jika anda mempunyai soalan kepada mereka, anda boleh meminta mereka sekarang.

10
00:00:37,320 --> 00:00:43,280
Tetapi ini akan menjadi sangat diterajui pelajar sesi di mana anda semua bertanya soalan,

11
00:00:43,280 --> 00:00:45,060
jadi diharapkan orang mempunyai soalan.

12
00:00:45,060 --> 00:00:48,020
Adakah sesiapa yang mempunyai soalan?

13
00:00:49,770 --> 00:00:52,090
Ya. >> [Pelajar] Bolehkah anda pergi lebih petunjuk lagi?

14
00:00:52,090 --> 00:00:54,350
Saya akan pergi lebih petunjuk.

15
00:00:54,350 --> 00:00:59,180
Semua pembolehubah anda semestinya hidup dalam ingatan,

16
00:00:59,180 --> 00:01:04,450
tetapi biasanya anda tidak bimbang tentang itu dan anda hanya mengatakan x + 2 dan y + 3

17
00:01:04,450 --> 00:01:07,080
dan pengkompil akan memikirkan di mana perkara-perkara yang hidup untuk anda.

18
00:01:07,080 --> 00:01:12,990
Apabila anda berurusan dengan petunjuk, sekarang anda jelas menggunakan alamat memori.

19
00:01:12,990 --> 00:01:19,800
Jadi pembolehubah tunggal akan hanya pernah tinggal di alamat tunggal pada bila-bila masa yang diberikan.

20
00:01:19,800 --> 00:01:24,040
Jika kita mahu mengisytiharkan penunjuk, apa yang jenis akan kelihatan seperti?

21
00:01:24,040 --> 00:01:26,210
>> Saya mahu mengisytiharkan p penunjuk. Apakah jenis kelihatan seperti?

22
00:01:26,210 --> 00:01:33,530
[Pelajar] int * p. >> Yeah. Jadi int * p.

23
00:01:33,530 --> 00:01:38,030
Dan bagaimana saya boleh membuat ia menunjukkan x? >> [Pelajar] Ampersand.

24
00:01:40,540 --> 00:01:45,300
[Bowden] Jadi #: glib benar-benar dipanggil alamat pengendali.

25
00:01:45,300 --> 00:01:50,460
Jadi, apabila saya katakan & x ia mendapat alamat ingatan x berubah-ubah.

26
00:01:50,460 --> 00:01:56,790
Jadi sekarang saya mempunyai p penunjuk, dan di mana-mana sahaja dalam kod saya, saya boleh menggunakan p *

27
00:01:56,790 --> 00:02:02,960
atau saya boleh menggunakan x dan ia akan menjadi perkara yang sama yang tepat.

28
00:02:02,960 --> 00:02:09,520
(* P). Apakah ini lakukan? Apakah bintang yang bermakna?

29
00:02:09,520 --> 00:02:13,120
[Pelajar] Ia bermaksud nilai pada ketika itu. >> Yeah.

30
00:02:13,120 --> 00:02:17,590
Jadi, jika kita melihat ia, ia boleh menjadi sangat berguna untuk menarik keluar gambar rajah

31
00:02:17,590 --> 00:02:22,230
di mana ini adalah kotak sedikit memori untuk x, yang berlaku mempunyai nilai 4,

32
00:02:22,230 --> 00:02:25,980
maka kita mempunyai kotak sedikit memori untuk p,

33
00:02:25,980 --> 00:02:31,590
dan sebagainya p mata x, jadi kita lukiskan anak panah dari p ke x.

34
00:02:31,590 --> 00:02:40,270
Jadi, apabila kita katakan p * kita mengatakan pergi ke kotak yang p.

35
00:02:40,270 --> 00:02:46,480
Bintang adalah mengikuti anak panah dan kemudian melakukan apa sahaja yang anda mahu dengan kotak yang di sana.

36
00:02:46,480 --> 00:03:01,090
Jadi saya boleh katakan * p = 7; dan yang akan pergi ke kotak yang x dan perubahan yang ke 7.

37
00:03:01,090 --> 00:03:13,540
Atau saya boleh mengatakan int z = * p * 2; Itu mengelirukan kerana bintang itu, bintang.

38
00:03:13,540 --> 00:03:19,230
Bintang satu dereferencing p, bintang lain mendarabkan dengan 2.

39
00:03:19,230 --> 00:03:26,780
Notis saya boleh mempunyai hanya serta menggantikan p * dengan x.

40
00:03:26,780 --> 00:03:29,430
Anda boleh menggunakan mereka dengan cara yang sama.

41
00:03:29,430 --> 00:03:38,000
Dan kemudian pada saya boleh mempunyai titik p untuk perkara yang benar-benar baru.

42
00:03:38,000 --> 00:03:42,190
Saya hanya boleh mengatakan p = &z;

43
00:03:42,190 --> 00:03:44,940
Jadi sekarang p ada mata lagi x; ia menunjuk ke z.

44
00:03:44,940 --> 00:03:50,510
Dan bila-bila masa yang saya lakukan p * ia sama seperti melakukan z.

45
00:03:50,510 --> 00:03:56,170
Jadi perkara yang berguna tentang ini ialah apabila kita mula masuk ke fungsi.

46
00:03:56,170 --> 00:03:59,790
>> Ia adalah jenis sia-sia untuk mengisytiharkan penunjuk bahawa mata kepada sesuatu

47
00:03:59,790 --> 00:04:03,140
dan kemudian anda hanya dereferencing ia

48
00:04:03,140 --> 00:04:06,060
apabila anda boleh menggunakan pembolehubah asal untuk memulakan dengan.

49
00:04:06,060 --> 00:04:18,190
Tetapi apabila anda mendapat ke dalam fungsi - jadi mari kita mengatakan bahawa kita mempunyai beberapa fungsi, int foo,

50
00:04:18,190 --> 00:04:32,810
yang mengambil penunjuk dan hanya tidak * p = 6;

51
00:04:32,810 --> 00:04:39,990
Seperti yang kita lihat sebelum ini dengan swap, anda tidak boleh melakukan swap yang berkesan dan fungsi yang berasingan

52
00:04:39,990 --> 00:04:45,180
dengan hanya lulus integer kerana segala-galanya dalam C sentiasa lulus oleh nilai.

53
00:04:45,180 --> 00:04:48,360
Malah apabila anda lulus petunjuk anda lulus oleh nilai.

54
00:04:48,360 --> 00:04:51,940
Ia hanya kebetulan bahawa nilai-nilai adalah alamat ingatan.

55
00:04:51,940 --> 00:05:00,770
Jadi apabila saya mengatakan foo (p), saya lulus penunjuk ke foo fungsi

56
00:05:00,770 --> 00:05:03,910
dan kemudian foo melakukan * p = 6;

57
00:05:03,910 --> 00:05:08,600
Jadi di dalam fungsi itu, * p masih bersamaan dengan x,

58
00:05:08,600 --> 00:05:12,720
tetapi saya tidak boleh menggunakan x di dalam fungsi itu kerana ia tidak scoped dalam fungsi itu.

59
00:05:12,720 --> 00:05:19,510
Jadi * p = 6 adalah satu-satunya cara saya boleh mengakses pembolehubah tempatan dari fungsi yang lain.

60
00:05:19,510 --> 00:05:23,600
Atau, baik, petunjuk-satunya cara saya boleh mengakses pembolehubah tempatan dari fungsi yang lain.

61
00:05:23,600 --> 00:05:31,600
[Pelajar] Mari kita mengatakan anda mahu untuk kembali penunjuk. Bagaimana sebenarnya yang anda lakukan?

62
00:05:31,600 --> 00:05:44,270
[] Bowden Return penunjuk seperti sesuatu seperti int y = 3; pulangan & y? >> [Pelajar] Yeah.

63
00:05:44,270 --> 00:05:48,480
[Bowden] Okay. Anda tidak perlu melakukan ini. Ini adalah buruk.

64
00:05:48,480 --> 00:05:59,480
Saya fikir saya melihat dalam slaid kuliah anda mula melihat ini seluruh rajah memori

65
00:05:59,480 --> 00:06:02,880
di mana di sini anda telah mendapat alamat ingatan 0

66
00:06:02,880 --> 00:06:09,550
dan turun di sini anda mempunyai alamat ingatan 4 gig atau 2 hingga 32.

67
00:06:09,550 --> 00:06:15,120
Jadi maka anda telah mendapat beberapa barangan dan barangan beberapa dan kemudian anda mempunyai timbunan anda

68
00:06:15,120 --> 00:06:21,780
dan anda telah mendapat timbunan anda, yang anda hanya mula belajar tentang, membesar.

69
00:06:21,780 --> 00:06:24,390
[Pelajar] Bukankah timbunan di atas timbunan?

70
00:06:24,390 --> 00:06:27,760
>> Yeah. Timbunan itu di atas, ia tidak? >> [Pelajar] Nah, dia meletakkan 0 di atas.

71
00:06:27,760 --> 00:06:30,320
[Pelajar] Oh, dia meletakkan 0 di atas. >> [Pelajar] Oh, okay.

72
00:06:30,320 --> 00:06:36,060
Penafian: Anywhere dengan CS50 anda akan melihat ia cara ini. >> [Pelajar] Okay.

73
00:06:36,060 --> 00:06:40,290
Ia hanya bahawa apabila anda pertama kali melihat susunan,

74
00:06:40,290 --> 00:06:45,000
seperti apabila anda memikirkan timbunan anda berfikir menyusun perkara-perkara di atas satu sama lain.

75
00:06:45,000 --> 00:06:50,810
Jadi, kita cenderung untuk flip ini sekitar supaya timbunan membesar seperti timbunan biasanya akan

76
00:06:50,810 --> 00:06:55,940
bukan timbunan tergantung ke bawah. >> [Pelajar] Jangan timbunan teknikal membesar juga, walaupun?

77
00:06:55,940 --> 00:07:01,100
Ia bergantung kepada apa yang anda maksudkan dengan membesar.

78
00:07:01,100 --> 00:07:04,010
Timbunan dan longgokan sentiasa berkembang dalam arah yang bertentangan.

79
00:07:04,010 --> 00:07:09,420
Timbunan sentiasa membesar dalam erti kata bahawa ia membesar

80
00:07:09,420 --> 00:07:12,940
ke arah alamat-alamat ingatan yang lebih tinggi, dan timbunan itu berkembang ke bawah

81
00:07:12,940 --> 00:07:17,260
bahawa ia berkembang ke arah alamat-alamat ingatan yang lebih rendah.

82
00:07:17,260 --> 00:07:20,250
Jadi atas adalah 0 dan bawah adalah alamat memori yang tinggi.

83
00:07:20,250 --> 00:07:26,390
Mereka kedua-dua semakin meningkat, hanya dalam menentang arahan.

84
00:07:26,390 --> 00:07:29,230
[Pelajar] saya hanya bermakna bahawa kerana anda berkata anda meletakkan timbunan di bahagian bawah

85
00:07:29,230 --> 00:07:33,640
kerana ia seolah-olah lebih intuitif kerana untuk timbunan untuk memulakan di bahagian atas timbunan,

86
00:07:33,640 --> 00:07:37,520
timbunan di atas dirinya terlalu, jadi that's - >> Yeah.

87
00:07:37,520 --> 00:07:44,960
Anda juga berfikir timbunan sebagai membesar dan lebih besar, tetapi timbunan lebih-lebih lagi.

88
00:07:44,960 --> 00:07:50,280
Jadi tindanan adalah salah satu yang kita jenis mahu menunjukkan membesar.

89
00:07:50,280 --> 00:07:55,390
Tetapi di mana-mana anda melihat sebaliknya akan menunjukkan alamat 0 di atas

90
00:07:55,390 --> 00:07:59,590
dan alamat ingatan yang tertinggi di bahagian bawah, jadi ini adalah pandangan biasa anda memori.

91
00:07:59,590 --> 00:08:02,100
>> Adakah anda mempunyai soalan?

92
00:08:02,100 --> 00:08:04,270
[Pelajar] Bolehkah anda memberitahu kami lebih lanjut mengenai timbunan itu?

93
00:08:04,270 --> 00:08:06,180
Yeah. Saya akan sampai ke dalam kedua.

94
00:08:06,180 --> 00:08:12,220
Pertama, akan kembali kepada mengapa kembali & y adalah satu perkara yang buruk,

95
00:08:12,220 --> 00:08:18,470
pada timbunan anda mempunyai sekumpulan bingkai tindanan yang mewakili semua fungsi-fungsi

96
00:08:18,470 --> 00:08:20,460
yang telah dipanggil.

97
00:08:20,460 --> 00:08:27,990
Jadi mengabaikan perkara sebelumnya, atas timbunan anda sentiasa akan menjadi fungsi utama

98
00:08:27,990 --> 00:08:33,090
kerana itulah fungsi pertama yang dipanggil.

99
00:08:33,090 --> 00:08:37,130
Dan kemudian apabila anda memanggil fungsi yang lain, timbunan akan berkembang ke bawah.

100
00:08:37,130 --> 00:08:41,640
Jadi jika saya memanggil beberapa fungsi, foo, dan ia mendapat bingkai tindanan sendiri,

101
00:08:41,640 --> 00:08:47,280
ia boleh memanggil beberapa fungsi, bar; ia mendapat bingkai tindanan sendiri.

102
00:08:47,280 --> 00:08:49,840
Dan bar boleh rekursi dan ia boleh memanggil dirinya,

103
00:08:49,840 --> 00:08:54,150
dan supaya panggilan kedua ke bar akan untuk mendapatkan bingkai tindanan sendiri.

104
00:08:54,150 --> 00:08:58,880
Dan jadi apa yang berlaku dalam bingkai tindanan adalah semua pembolehubah tempatan

105
00:08:58,880 --> 00:09:03,450
dan semua hujah fungsi yang -

106
00:09:03,450 --> 00:09:08,730
Mana-mana perkara yang tempatan scoped untuk fungsi ini pergi dalam bingkai tindanan.

107
00:09:08,730 --> 00:09:21,520
Supaya bermakna apabila saya berkata sesuatu seperti bar adalah fungsi,

108
00:09:21,520 --> 00:09:29,270
Saya hanya akan mengisytiharkan integer dan kemudian kembali penunjuk kepada integer itu.

109
00:09:29,270 --> 00:09:33,790
Jadi di manakah y hidup?

110
00:09:33,790 --> 00:09:36,900
[Pelajar] y tinggal di bar. >> [Bowden] Yeah.

111
00:09:36,900 --> 00:09:45,010
Di suatu tempat di dataran ini sedikit memori adalah persegi littler yang mempunyai y di dalamnya.

112
00:09:45,010 --> 00:09:53,370
Apabila saya kembali & y, saya kembali penunjuk untuk blok ini sedikit ingatan.

113
00:09:53,370 --> 00:09:58,400
Tetapi kemudian apabila fungsi pulangan, bingkai tindanan mendapat muncul dari timbunan.

114
00:10:01,050 --> 00:10:03,530
Dan itulah sebabnya ia dipanggil timbunan.

115
00:10:03,530 --> 00:10:06,570
Ia seperti struktur data timbunan, jika anda tahu apa yang.

116
00:10:06,570 --> 00:10:11,580
Atau pun seperti timbunan dulang sentiasa contoh,

117
00:10:11,580 --> 00:10:16,060
utama akan pergi di bahagian bawah, maka fungsi pertama yang anda panggil akan pergi di atas itu,

118
00:10:16,060 --> 00:10:20,400
dan anda tidak boleh mendapatkan kembali ke utama sehingga anda kembali dari semua fungsi yang telah dipanggil

119
00:10:20,400 --> 00:10:22,340
yang telah diletakkan di atasnya.

120
00:10:22,340 --> 00:10:28,650
>> [Pelajar] Jadi jika anda tidak melakukan kembali y &, nilai itu adalah tertakluk kepada perubahan tanpa notis.

121
00:10:28,650 --> 00:10:31,290
Ya, it's - >> [pelajar] Ia boleh ditulis ganti. >> Yeah.

122
00:10:31,290 --> 00:10:34,660
Ia adalah benar-benar - Jika anda cuba dan -

123
00:10:34,660 --> 00:10:38,040
Ini juga akan menjadi sebuah bar * int kerana ia kembali penunjuk,

124
00:10:38,040 --> 00:10:41,310
jadi jenis pulangan adalah int *.

125
00:10:41,310 --> 00:10:46,500
Jika anda cuba untuk menggunakan nilai pulangan fungsi ini, ia adalah tingkah laku undefined

126
00:10:46,500 --> 00:10:51,770
kerana penunjuk yang menunjuk ke memori buruk. >> [Pelajar] Okay.

127
00:10:51,770 --> 00:11:01,250
Jadi apa jika, sebagai contoh, anda mengisytiharkan int * y = malloc (sizeof (int))?

128
00:11:01,250 --> 00:11:03,740
Itulah yang lebih baik. Ya.

129
00:11:03,740 --> 00:11:07,730
[Pelajar] Kita bercakap tentang bagaimana apabila kita mengheret perkara ke tong kitar semula kami

130
00:11:07,730 --> 00:11:11,750
mereka sebenarnya tidak dipadamkan; kita hanya kehilangan petunjuk mereka.

131
00:11:11,750 --> 00:11:15,550
Jadi dalam kes ini adakah kita sebenarnya memadam nilai atau ia masih ada dalam ingatan?

132
00:11:15,550 --> 00:11:19,130
Bagi sebahagian besar, ia akan masih berada di sana.

133
00:11:19,130 --> 00:11:24,220
Tetapi mari kita mengatakan bahawa kita berlaku untuk memanggil beberapa fungsi lain, Baz.

134
00:11:24,220 --> 00:11:28,990
Baz akan untuk mendapatkan bingkai tindanan sendiri di sini.

135
00:11:28,990 --> 00:11:31,470
Ia akan penggantian semua barangan ini,

136
00:11:31,470 --> 00:11:34,180
dan kemudian jika anda kemudian cuba menggunakan penunjuk yang anda mendapat sebelum,

137
00:11:34,180 --> 00:11:35,570
ia tidak akan menjadi nilai yang sama.

138
00:11:35,570 --> 00:11:38,150
Ia akan telah berubah hanya kerana anda dipanggil Baz fungsi.

139
00:11:38,150 --> 00:11:43,080
[Pelajar] Tetapi sekiranya kita tidak akan kita masih mendapat 3?

140
00:11:43,080 --> 00:11:44,990
[Bowden] Dalam semua kemungkinan, anda akan.

141
00:11:44,990 --> 00:11:49,670
Tetapi anda tidak boleh bergantung kepada itu. C hanya berkata tingkah laku undefined.

142
00:11:49,670 --> 00:11:51,920
>> [Pelajar] Oh, ia tidak. Okay.

143
00:11:51,920 --> 00:11:58,190
Jadi, apabila anda mahu untuk kembali penunjuk, ini adalah di mana malloc datang dalam digunakan.

144
00:12:00,930 --> 00:12:15,960
Saya menulis sebenarnya hanya kembali malloc (3 * sizeof (int)).

145
00:12:17,360 --> 00:12:24,050
Kami akan pergi lebih malloc lebih dalam kedua, tetapi idea malloc semua pembolehubah tempatan anda

146
00:12:24,050 --> 00:12:26,760
selalu pergi pada timbunan.

147
00:12:26,760 --> 00:12:31,570
Apa sahaja yang malloced pergi pada timbunan, dan ia selama-lamanya dan akan sentiasa pada timbunan

148
00:12:31,570 --> 00:12:34,490
sehingga anda dengan jelas membebaskan ia.

149
00:12:34,490 --> 00:12:42,130
Jadi ini bermakna bahawa apabila anda malloc sesuatu, ia akan terus hidup selepas pulangan fungsi.

150
00:12:42,130 --> 00:12:46,800
[Pelajar] ia akan bertahan selepas program berhenti berjalan? >> No.

151
00:12:46,800 --> 00:12:53,180
Okay, jadi ia akan berada di sana sehingga program ini adalah semua cara yang dilakukan berjalan. >> Ya.

152
00:12:53,180 --> 00:12:57,510
Kita boleh pergi ke butir-butir apa yang berlaku apabila program ini berhenti berjalan.

153
00:12:57,510 --> 00:13:02,150
Anda mungkin perlu untuk mengingatkan saya, tetapi itu adalah satu perkara yang berasingan sepenuhnya.

154
00:13:02,150 --> 00:13:04,190
[Pelajar] Jadi malloc mewujudkan penunjuk? >> Yeah.

155
00:13:04,190 --> 00:13:13,030
Malloc - >> [pelajar] saya fikir malloc menandakan blok memori yang penunjuk boleh menggunakan.

156
00:13:15,400 --> 00:13:19,610
[Bowden] Saya mahu rajah itu lagi. >> [Pelajar] Jadi fungsi ini berfungsi, walaupun?

157
00:13:19,610 --> 00:13:26,430
[Pelajar] Yeah, malloc menandakan blok memori yang anda boleh gunakan,

158
00:13:26,430 --> 00:13:30,470
dan kemudian ia kembali alamat blok memori yang pertama.

159
00:13:30,470 --> 00:13:36,750
>> [Bowden] Yeah. Jadi apabila anda malloc, anda meraih beberapa blok memori

160
00:13:36,750 --> 00:13:38,260
yang sedang dalam timbunan.

161
00:13:38,260 --> 00:13:43,040
Jika timbunan itu terlalu kecil, maka timbunan itu hanya akan berkembang, dan ia tumbuh ke arah ini.

162
00:13:43,040 --> 00:13:44,650
Jadi mari kita mengatakan timbunan itu terlalu kecil.

163
00:13:44,650 --> 00:13:49,960
Maka ia adalah kira-kira untuk berkembang sedikit dan kembali penunjuk kepada blok ini yang hanya meningkat.

164
00:13:49,960 --> 00:13:55,130
Apabila anda barangan percuma, anda membuat lebih banyak ruang dalam timbunan,

165
00:13:55,130 --> 00:14:00,030
demikian maka kemudian memanggil malloc boleh menggunakan semula bahawa memori yang anda sebelum ini telah dibebaskan.

166
00:14:00,030 --> 00:14:09,950
Perkara penting mengenai malloc dan bebas adalah bahawa ia memberi anda kawalan sepenuhnya

167
00:14:09,950 --> 00:14:12,700
sepanjang hayat blok-blok memori.

168
00:14:12,700 --> 00:14:15,420
Pembolehubah global adalah sentiasa hidup.

169
00:14:15,420 --> 00:14:18,500
Pembolehubah tempatan hidup dalam skop mereka.

170
00:14:18,500 --> 00:14:22,140
Secepat anda pergi lalu bersedia kerinting, pembolehubah tempatan mati.

171
00:14:22,140 --> 00:14:28,890
Memori Malloced adalah hidup apabila anda mahu ia hidup

172
00:14:28,890 --> 00:14:33,480
dan kemudian dikeluarkan apabila anda memberitahu ia akan dikeluarkan.

173
00:14:33,480 --> 00:14:38,420
Mereka sebenarnya hanya 3 jenis memori, benar-benar.

174
00:14:38,420 --> 00:14:41,840
Ada pengurusan memori automatik, yang merupakan timbunan.

175
00:14:41,840 --> 00:14:43,840
Perkara yang berlaku untuk anda secara automatik.

176
00:14:43,840 --> 00:14:46,910
Apabila anda mengatakan int x, memori diperuntukkan bagi x int.

177
00:14:46,910 --> 00:14:51,630
Apabila x padam skop, memori ditebusguna bagi x.

178
00:14:51,630 --> 00:14:54,790
Kemudian terdapat pengurusan memori dinamik, yang adalah apa yang malloc,

179
00:14:54,790 --> 00:14:56,740
yang adalah apabila anda mempunyai kawalan.

180
00:14:56,740 --> 00:15:01,290
Anda dinamik memutuskan apabila memori harus dan tidak harus diperuntukkan.

181
00:15:01,290 --> 00:15:05,050
Dan kemudian ada yang statik, yang hanya bermakna bahawa ia hidup selama-lamanya,

182
00:15:05,050 --> 00:15:06,610
yang merupakan apa pembolehubah global.

183
00:15:06,610 --> 00:15:10,240
Mereka hanya sentiasa dalam ingatan.

184
00:15:10,960 --> 00:15:12,760
>> Soalan?

185
00:15:14,490 --> 00:15:17,230
[Pelajar] Bolehkah anda menentukan blok hanya dengan menggunakan pendakap kerinting

186
00:15:17,230 --> 00:15:21,220
tetapi tidak perlu mempunyai? jika pernyataan atau kenyataan sementara atau apa-apa seperti itu.

187
00:15:21,220 --> 00:15:29,130
Anda boleh menentukan blok seperti dalam fungsi, tetapi yang mempunyai kerinting pendakap terlalu.

188
00:15:29,130 --> 00:15:32,100
[Pelajar] Jadi anda tidak boleh hanya mempunyai seperti sepasang pendakap kerinting rawak dalam kod anda

189
00:15:32,100 --> 00:15:35,680
yang mempunyai pembolehubah tempatan? >> Ya, anda boleh.

190
00:15:35,680 --> 00:15:45,900
Inside bar int kita boleh mempunyai {int y = 3;}.

191
00:15:45,900 --> 00:15:48,440
Itu sepatutnya menjadi hak di sini.

192
00:15:48,440 --> 00:15:52,450
Tetapi yang benar-benar mentakrifkan skop int y.

193
00:15:52,450 --> 00:15:57,320
Selepas bahawa pendakap kerinting kedua, y tidak boleh digunakan lagi.

194
00:15:57,910 --> 00:16:00,630
Anda hampir tidak pernah berbuat demikian, walaupun.

195
00:16:02,940 --> 00:16:07,370
Mendapatkan kembali kepada apa yang berlaku apabila program berakhir,

196
00:16:07,370 --> 00:16:18,760
ada jenis dusta tanggapan / setengah yang kita berikan dalam usaha untuk hanya membuat perkara yang mudah.

197
00:16:18,760 --> 00:16:24,410
Kami memberitahu anda bahawa apabila anda memperuntukkan memori

198
00:16:24,410 --> 00:16:29,860
anda memperuntukkan beberapa Sebahagian RAM bagi pemboleh ubah itu.

199
00:16:29,860 --> 00:16:34,190
Tetapi anda tidak benar-benar langsung menyentuh RAM pernah dalam program anda.

200
00:16:34,190 --> 00:16:37,490
Jika anda berfikir tentang hal itu, bagaimana saya menarik -

201
00:16:37,490 --> 00:16:44,330
Dan sebenarnya, jika anda pergi melalui dalam GDB anda akan melihat perkara yang sama.

202
00:16:51,120 --> 00:16:57,590
Tidak kira berapa kali anda menjalankan program anda atau apa program yang anda menjalankan,

203
00:16:57,590 --> 00:16:59,950
timbunan sentiasa akan bermula -

204
00:16:59,950 --> 00:17:06,510
anda sentiasa akan melihat pembolehubah sekitar sesuatu oxbffff alamat.

205
00:17:06,510 --> 00:17:09,470
Ia biasanya tempat di rantau itu.

206
00:17:09,470 --> 00:17:18,760
Tetapi bagaimana boleh 2 program mungkin mempunyai petunjuk untuk memori yang sama?

207
00:17:20,640 --> 00:17:27,650
[Pelajar] Terdapat beberapa jawatan sewenang-wenangnya mana oxbfff sepatutnya pada RAM

208
00:17:27,650 --> 00:17:31,320
yang sebenarnya boleh berada di tempat-tempat yang berbeza-beza apabila fungsi dipanggil.

209
00:17:31,320 --> 00:17:35,920
Yeah. Istilah ini adalah ingatan maya.

210
00:17:35,920 --> 00:17:42,250
Idea ini adalah bahawa setiap proses tunggal, setiap program tunggal yang sedang berjalan pada komputer anda

211
00:17:42,250 --> 00:17:49,450
mempunyai sendiri - mari kita andaikan 32 bit alamat benar-benar bebas ruang.

212
00:17:49,450 --> 00:17:51,590
Ini adalah ruang alamat.

213
00:17:51,590 --> 00:17:56,220
Ia mempunyai sendiri yang benar-benar bebas 4 gigabait untuk digunakan.

214
00:17:56,220 --> 00:18:02,220
>> Jadi, jika anda menjalankan 2 program serentak, program ini melihat 4 gigabait kepada dirinya,

215
00:18:02,220 --> 00:18:04,870
program ini melihat 4 gigabait untuk dirinya sendiri,

216
00:18:04,870 --> 00:18:07,720
dan ia adalah mustahil untuk program ini untuk dereference penunjuk

217
00:18:07,720 --> 00:18:10,920
dan akhirnya dengan memori daripada program ini.

218
00:18:10,920 --> 00:18:18,200
Dan apa memori maya adalah pemetaan daripada ruang alamat proses

219
00:18:18,200 --> 00:18:20,470
kepada perkara-perkara sebenar pada RAM.

220
00:18:20,470 --> 00:18:22,940
Jadi ia terpulang kepada sistem operasi anda untuk mengetahui bahawa,

221
00:18:22,940 --> 00:18:28,080
hey, apabila ini lelaki dereferences penunjuk oxbfff, yang benar-benar bermakna

222
00:18:28,080 --> 00:18:31,040
bahawa dia mahu RAM bait 1000,

223
00:18:31,040 --> 00:18:38,150
sedangkan jika ini oxbfff dereferences program, dia benar-benar mahu RAM bait 10000.

224
00:18:38,150 --> 00:18:41,590
Mereka boleh sewenang-wenangnya jauh.

225
00:18:41,590 --> 00:18:48,730
Ini adalah lebih benar perkara dalam ruang proses alamat tunggal.

226
00:18:48,730 --> 00:18:54,770
Jadi seperti ia melihat semua 4 gigabait untuk dirinya sendiri, tetapi katakan -

227
00:18:54,770 --> 00:18:57,290
[Pelajar] Adakah setiap proses tunggal -

228
00:18:57,290 --> 00:19:01,350
Katakan anda mempunyai komputer dengan hanya 4 gigabait RAM.

229
00:19:01,350 --> 00:19:06,430
Adakah setiap proses tunggal melihat keseluruhan 4 gigabait? >> Ya.

230
00:19:06,430 --> 00:19:13,060
Tetapi 4 gigabait ia melihat adalah satu pembohongan.

231
00:19:13,060 --> 00:19:20,460
Ia hanya ia berpendapat ia mempunyai semua memori ini kerana ia tidak tahu apa-apa proses lain wujud.

232
00:19:20,460 --> 00:19:28,140
Ia hanya akan menggunakan memori yang banyak seperti ia sebenarnya perlu.

233
00:19:28,140 --> 00:19:32,340
Sistem operasi tidak akan memberi RAM kepada proses ini

234
00:19:32,340 --> 00:19:35,750
jika ia tidak menggunakan apa-apa memori di seluruh rantau ini.

235
00:19:35,750 --> 00:19:39,300
Ia tidak akan memberikan memori untuk rantau itu.

236
00:19:39,300 --> 00:19:54,780
Tetapi idea bahawa - saya cuba untuk berfikir - saya tidak boleh berfikir satu analogi.

237
00:19:54,780 --> 00:19:56,780
Analogi sukar.

238
00:19:57,740 --> 00:20:02,700
Salah satu daripada isu-isu memori maya atau salah satu daripada perkara-perkara yang ia menyelesaikan

239
00:20:02,700 --> 00:20:06,810
adalah bahawa proses harus menyedari sepenuhnya antara satu sama lain.

240
00:20:06,810 --> 00:20:12,140
Dan supaya anda boleh menulis mana-mana program yang hanya dereferences penunjuk mana-mana,

241
00:20:12,140 --> 00:20:19,340
suka hanya menulis satu program yang mengatakan * (ox1234),

242
00:20:19,340 --> 00:20:22,890
dan bahawa memori dereferencing alamat 1234.

243
00:20:22,890 --> 00:20:28,870
>> Tetapi ia terpulang kepada sistem operasi kemudian menterjemahkan apa 1234 cara.

244
00:20:28,870 --> 00:20:33,960
Jadi, jika 1234 berlaku untuk menjadi alamat ingatan yang sah untuk proses ini,

245
00:20:33,960 --> 00:20:38,800
seperti ia pada timbunan atau sesuatu, maka ini akan memulangkan nilai alamat memori yang

246
00:20:38,800 --> 00:20:41,960
setakat sebagai proses tahu.

247
00:20:41,960 --> 00:20:47,520
Tetapi jika 1234 bukan alamat yang sah, seperti ia berlaku kepada tanah

248
00:20:47,520 --> 00:20:52,910
dalam sekeping beberapa sedikit ingatan di sini bahawa adalah di luar timbunan dan seterusnya timbunan itu

249
00:20:52,910 --> 00:20:57,200
dan anda tidak benar-benar digunakan, maka itulah apabila anda mendapatkan perkara-perkara seperti segfaults

250
00:20:57,200 --> 00:21:00,260
kerana anda menyentuh memori yang anda tidak perlu menyentuh.

251
00:21:07,180 --> 00:21:09,340
Ini juga benar -

252
00:21:09,340 --> 00:21:15,440
Satu sistem 32-bit, 32-bit bermakna anda mempunyai 32 bit untuk menentukan alamat ingatan.

253
00:21:15,440 --> 00:21:22,970
Ia itulah petunjuk 8 bait kerana 32 bit 8 bait - atau 4 bait.

254
00:21:22,970 --> 00:21:25,250
Penunjuk 4 bait.

255
00:21:25,250 --> 00:21:33,680
Jadi, apabila anda melihat penunjuk seperti oxbfffff, iaitu: -

256
00:21:33,680 --> 00:21:40,080
Dalam mana-mana program yang diberikan anda hanya boleh membina apa-apa penunjuk sewenang-wenangnya,

257
00:21:40,080 --> 00:21:46,330
mana-mana dari ox0 untuk lembu 8 f's - ffffffff.

258
00:21:46,330 --> 00:21:49,180
[Pelajar] Tidakkah kamu katakan mereka 4 bait? >> Yeah.

259
00:21:49,180 --> 00:21:52,730
[Pelajar] Kemudian bait masing-masing akan mempunyai - >> [Bowden] Perenambelasan.

260
00:21:52,730 --> 00:21:59,360
Perenambelasan - 5, 6, 7, 8. Jadi petunjuk anda akan sentiasa melihat dalam perenambelasan.

261
00:21:59,360 --> 00:22:01,710
Ia hanya bagaimana kita mengklasifikasikan petunjuk.

262
00:22:01,710 --> 00:22:05,240
Setiap 2 digit perenambelasan adalah 1 bait.

263
00:22:05,240 --> 00:22:09,600
Jadi ada akan menjadi 8 digit perenambelasan untuk 4 bait.

264
00:22:09,600 --> 00:22:14,190
Jadi setiap penunjuk tunggal pada sistem 32-bit akan menjadi 4 bait,

265
00:22:14,190 --> 00:22:18,550
yang bermaksud bahawa dalam proses anda, anda boleh membina apa-apa sewenang-wenangnya 4 bait

266
00:22:18,550 --> 00:22:20,550
dan membuat penunjuk daripada itu,

267
00:22:20,550 --> 00:22:32,730
yang bermaksud bahawa sejauh ia sedar, ia boleh menangani keseluruhan tempoh 2 32 bait memori.

268
00:22:32,730 --> 00:22:34,760
Walaupun ia tidak benar-benar mempunyai akses kepada,

269
00:22:34,760 --> 00:22:40,190
walaupun komputer anda hanya mempunyai 512 megabait, ia berpendapat ia mempunyai memori yang banyak.

270
00:22:40,190 --> 00:22:44,930
Dan sistem operasi pintar cukup bahawa ia hanya akan memperuntukkan apa yang anda benar-benar perlu.

271
00:22:44,930 --> 00:22:49,630
Ia tidak hanya pergi, oh, proses baru: 4 gig.

272
00:22:49,630 --> 00:22:51,930
>> Yeah. >> [Pelajar] Apakah lembu bermakna? Mengapa anda menulis?

273
00:22:51,930 --> 00:22:54,980
Ia hanya simbol bagi perenambelasan.

274
00:22:54,980 --> 00:22:59,590
Apabila anda melihat permulaan nombor dengan lembu, perkara berturut perenambelasan.

275
00:23:01,930 --> 00:23:05,760
[Pelajar] Anda telah menjelaskan tentang apa yang berlaku apabila program berakhir. >> Ya.

276
00:23:05,760 --> 00:23:09,480
Apa yang berlaku apabila program berakhir adalah sistem operasi

277
00:23:09,480 --> 00:23:13,600
hanya memadamkan pemetaan bahawa ia mempunyai untuk alamat ini, dan itu sahaja.

278
00:23:13,600 --> 00:23:17,770
Sistem operasi kini boleh hanya memberi ingatan bahawa program lain untuk digunakan.

279
00:23:17,770 --> 00:23:19,490
[Pelajar] Okay.

280
00:23:19,490 --> 00:23:24,800
Jadi, apabila anda memperuntukkan sesuatu pada timbunan atau pembolehubah timbunan atau global atau apa-apa,

281
00:23:24,800 --> 00:23:27,010
mereka semua hanya hilang secepat program berakhir

282
00:23:27,010 --> 00:23:32,120
kerana sistem operasi kini bebas untuk memberi ingatan itu kepada apa-apa proses lain.

283
00:23:32,120 --> 00:23:35,150
[Pelajar] Walaupun mungkin masih terdapat nilai-nilai yang ditulis dalam? >> Yeah.

284
00:23:35,150 --> 00:23:37,740
Nilai-nilai yang mungkin masih ada.

285
00:23:37,740 --> 00:23:41,570
Ia hanya ia akan menjadi sukar untuk mendapatkan mereka.

286
00:23:41,570 --> 00:23:45,230
Ia adalah lebih sukar untuk mendapatkan mereka daripada ia adalah untuk mendapatkan sekurang-fail dipadam

287
00:23:45,230 --> 00:23:51,450
kerana jenis fail yang dipadam daripada duduk di sana untuk masa yang lama dan cakera keras adalah lebih besar.

288
00:23:51,450 --> 00:23:54,120
Jadi ia akan overwrite bahagian yang berlainan memori

289
00:23:54,120 --> 00:23:58,640
sebelum ia berlaku menimpa sebahagian ingatan bahawa fail yang digunakan untuk berada di.

290
00:23:58,640 --> 00:24:04,520
Tetapi ingatan utama, RAM, anda kitaran melalui banyak yang lebih cepat,

291
00:24:04,520 --> 00:24:08,040
jadi ia akan sangat cepat ditindih.

292
00:24:10,300 --> 00:24:13,340
Soalan ini atau apa-apa lagi?

293
00:24:13,340 --> 00:24:16,130
[Pelajar] Saya mempunyai soalan mengenai topik yang berbeza. >> Okay.

294
00:24:16,130 --> 00:24:19,060
Adakah sesiapa yang mempunyai soalan mengenai perkara ini?

295
00:24:20,170 --> 00:24:23,120
>> Okay. Topik yang berbeza. >> [Pelajar] Okay.

296
00:24:23,120 --> 00:24:26,550
Saya akan melalui beberapa ujian amalan,

297
00:24:26,550 --> 00:24:30,480
dan salah seorang daripada mereka, ia bercakap tentang sizeof

298
00:24:30,480 --> 00:24:35,630
dan nilai bahawa ia kembali atau jenis yang berubah-ubah. >> Ya.

299
00:24:35,630 --> 00:24:45,060
Dan ia berkata bahawa kedua-dua int dan panjang kedua-dua pulangan 4, jadi mereka kedua-dua 4 bait panjang.

300
00:24:45,060 --> 00:24:48,070
Adakah terdapat sebarang perbezaan di antara int dan panjang, atau adakah ia perkara yang sama?

301
00:24:48,070 --> 00:24:50,380
Ya, terdapat perbezaan.

302
00:24:50,380 --> 00:24:52,960
C standard -

303
00:24:52,960 --> 00:24:54,950
Saya mungkin akan merosakkan.

304
00:24:54,950 --> 00:24:58,800
Standard C adalah sama seperti apa yang C, dokumentasi rasmi C.

305
00:24:58,800 --> 00:25:00,340
Ini adalah apa yang dikatakannya.

306
00:25:00,340 --> 00:25:08,650
Jadi standard C hanya mengatakan bahawa char selama-lamanya dan akan sentiasa menjadi 1 bait.

307
00:25:10,470 --> 00:25:19,040
Segala-galanya selepas itu - pendek sentiasa hanya ditakrifkan sebagai lebih besar daripada atau sama kepada char.

308
00:25:19,040 --> 00:25:23,010
Ini mungkin tegas lebih besar daripada, tetapi tidak positif.

309
00:25:23,010 --> 00:25:31,940
Int hanya ditakrifkan sebagai lebih besar daripada atau sama pendek.

310
00:25:31,940 --> 00:25:36,210
Dan yang lama hanya ditakrifkan sebagai lebih besar daripada atau sama dengan int.

311
00:25:36,210 --> 00:25:41,600
Dan yang lama adalah lebih besar atau sama dengan yang lama.

312
00:25:41,600 --> 00:25:46,610
Jadi satu-satunya perkara standard C mentakrifkan adalah pesanan relatif segala-galanya.

313
00:25:46,610 --> 00:25:54,880
Jumlah sebenar memori bahawa perkara-perkara yang mengambil umumnya sehingga pelaksanaan,

314
00:25:54,880 --> 00:25:57,640
tetapi ia cukup ditakrifkan dengan baik pada ketika ini. >> [Pelajar] Okay.

315
00:25:57,640 --> 00:26:02,490
Jadi seluar pendek hampir sentiasa akan menjadi 2 bait.

316
00:26:04,920 --> 00:26:09,950
Ints hampir sentiasa akan menjadi 4 bait.

317
00:26:12,070 --> 00:26:15,340
Long Long hampir sentiasa akan menjadi 8 bait.

318
00:26:17,990 --> 00:26:23,160
Dan Roh meronta-ronta, ia bergantung kepada sama ada anda menggunakan 32-bit atau sistem 64-bit.

319
00:26:23,160 --> 00:26:27,450
Jadi panjang akan sesuai dengan jenis sistem.

320
00:26:27,450 --> 00:26:31,920
Jika anda menggunakan sistem 32-bit seperti Peralatan ini, ia akan menjadi 4 bait.

321
00:26:34,530 --> 00:26:42,570
Jika anda menggunakan 64-bit seperti banyak komputer kebelakangan ini, ia akan menjadi 8 bait.

322
00:26:42,570 --> 00:26:45,230
>> Ints adalah hampir sentiasa 4 bait pada ketika ini.

323
00:26:45,230 --> 00:26:47,140
Long Long adalah hampir sentiasa 8 bait.

324
00:26:47,140 --> 00:26:50,300
Pada masa lalu, ints digunakan untuk hanya menjadi 2 bait.

325
00:26:50,300 --> 00:26:56,840
Tetapi melihat bahawa ini benar-benar memenuhi semua hubungan ini lebih besar daripada dan sama dengan.

326
00:26:56,840 --> 00:27:01,280
Selagi sempurna dibenarkan untuk menjadi saiz yang sama seperti integer,

327
00:27:01,280 --> 00:27:04,030
dan ia juga dibenarkan untuk menjadi saiz yang sama seperti yang lama.

328
00:27:04,030 --> 00:27:11,070
Dan ia hanya kebetulan bahawa dalam 99,999% sistem, ia akan menjadi sama dengan

329
00:27:11,070 --> 00:27:15,800
sama ada int atau lama. Ia hanya bergantung kepada 32-bit atau 64-bit. >> [Pelajar] Okay.

330
00:27:15,800 --> 00:27:24,600
Dalam terapung, bagaimana adalah titik perpuluhan yang ditetapkan dari segi bit?

331
00:27:24,600 --> 00:27:27,160
Seperti sebagai binari? >> Yeah.

332
00:27:27,160 --> 00:27:30,570
Anda tidak perlu tahu bahawa bagi CS50.

333
00:27:30,570 --> 00:27:32,960
Anda bahkan tidak mengetahui bahawa pada tahun 61.

334
00:27:32,960 --> 00:27:37,350
Anda tidak mengetahui bahawa benar-benar dalam mana-mana kursus.

335
00:27:37,350 --> 00:27:42,740
Ia hanya gambaran.

336
00:27:42,740 --> 00:27:45,440
Saya lupa perumpukan bit tepat.

337
00:27:45,440 --> 00:27:53,380
Idea titik terapung adalah bahawa anda memperuntukkan sejumlah tertentu bit untuk mewakili -

338
00:27:53,380 --> 00:27:56,550
Pada asasnya, segala-galanya adalah dalam notasi saintifik.

339
00:27:56,550 --> 00:28:05,600
Jadi anda memperuntukkan bilangan tertentu bit untuk mewakili nombor itu sendiri, seperti 1,2345.

340
00:28:05,600 --> 00:28:10,200
Saya tidak boleh mewakili nombor dengan angka yang lebih daripada 5.

341
00:28:12,200 --> 00:28:26,300
Kemudian anda juga memperuntukkan satu bilangan tertentu bit supaya ia cenderung untuk menjadi seperti

342
00:28:26,300 --> 00:28:32,810
anda hanya boleh pergi sehingga kepada bilangan tertentu, seperti itulah eksponen terbesar anda boleh mempunyai,

343
00:28:32,810 --> 00:28:36,190
dan anda hanya boleh pergi ke eksponen tertentu,

344
00:28:36,190 --> 00:28:38,770
seperti itulah eksponen terkecil anda boleh mempunyai.

345
00:28:38,770 --> 00:28:44,410
>> Saya tidak ingat cara bit tepat diberikan kepada semua nilai-nilai ini,

346
00:28:44,410 --> 00:28:47,940
tetapi sebilangan bit didedikasikan kepada 1,2345,

347
00:28:47,940 --> 00:28:50,930
lain sebilangan bit khusus untuk eksponen,

348
00:28:50,930 --> 00:28:55,670
dan ia hanya mungkin untuk mewakili eksponen saiz tertentu.

349
00:28:55,670 --> 00:29:01,100
[Pelajar] Dan double? Adakah itu seperti apungan yang lebih panjang? >> Yeah.

350
00:29:01,100 --> 00:29:07,940
Ia adalah perkara yang sama sebagai apungan kecuali sekarang anda menggunakan 8 bait bukannya daripada 4 bait.

351
00:29:07,940 --> 00:29:11,960
Sekarang anda akan dapat untuk menggunakan 9 digit atau 10 digit,

352
00:29:11,960 --> 00:29:16,630
dan ini akan mampu untuk pergi ke 300 dan bukannya 100. >> [Pelajar] Okay.

353
00:29:16,630 --> 00:29:21,550
Dan terapung juga 4 bait. >> Ya.

354
00:29:21,550 --> 00:29:27,520
Nah, sekali lagi, ia mungkin bergantung keseluruhan mengenai pelaksanaan am,

355
00:29:27,520 --> 00:29:30,610
tetapi terapung 4 bait, beregu 8.

356
00:29:30,610 --> 00:29:33,440
Doubles dipanggil dua kali ganda kerana mereka adalah dua kali ganda saiz terapung.

357
00:29:33,440 --> 00:29:38,380
[Pelajar] Okay. Dan ada dua kali ganda beregu? >> Tidak.

358
00:29:38,380 --> 00:29:43,660
Saya fikir - >> [pelajar] Seperti Long lama? >> Yeah. Saya tidak fikir begitu. Ya.

359
00:29:43,660 --> 00:29:45,950
[Pelajar] Pada ujian tahun lepas terdapat soalan tentang fungsi utama

360
00:29:45,950 --> 00:29:49,490
perlu menjadi sebahagian daripada program anda.

361
00:29:49,490 --> 00:29:52,310
Jawapannya adalah bahawa ia tidak perlu untuk menjadi sebahagian daripada program anda.

362
00:29:52,310 --> 00:29:55,100
Dalam apa keadaan? Itulah apa yang saya lihat.

363
00:29:55,100 --> 00:29:59,090
[Bowden] Nampaknya - >> [pelajar] Apa keadaan?

364
00:29:59,090 --> 00:30:02,880
Adakah anda mempunyai masalah? >> [Pelajar] Ya, saya pasti boleh tarik sehingga ia.

365
00:30:02,880 --> 00:30:07,910
Ia tidak perlu, teknikal, tetapi pada dasarnya ia akan menjadi.

366
00:30:07,910 --> 00:30:10,030
[Pelajar] saya nampak salah pada yang berbeza tahun ini.

367
00:30:10,030 --> 00:30:16,220
Ia adalah seperti Benar atau Palsu: A sah - >> Oh, fail c.?

368
00:30:16,220 --> 00:30:18,790
[Pelajar] Sebarang fail c mesti mempunyai - [kedua-dua bercakap pada sekali difahami]

369
00:30:18,790 --> 00:30:21,120
Okay. Jadi yang berasingan.

370
00:30:21,120 --> 00:30:26,800
>> Sebuah fail c hanya perlu mengandungi fungsi.

371
00:30:26,800 --> 00:30:32,400
Anda boleh menyusun fail ke dalam kod mesin, binari, apa jua,

372
00:30:32,400 --> 00:30:36,620
tanpa ia menjadi laku lagi.

373
00:30:36,620 --> 00:30:39,420
A laku yang sah mestilah mempunyai fungsi utama.

374
00:30:39,420 --> 00:30:45,460
Anda boleh menulis 100 fungsi dalam 1 fail tetapi tidak utama

375
00:30:45,460 --> 00:30:48,800
dan kemudian menyusun yang turun kepada perduaan,

376
00:30:48,800 --> 00:30:54,460
maka anda menulis fail yang lain hanya mempunyai utama tetapi ia memerlukan sekumpulan fungsi ini

377
00:30:54,460 --> 00:30:56,720
dalam fail ini perduaan di sini.

378
00:30:56,720 --> 00:31:01,240
Dan supaya apabila anda membuat laku, bahawa apa yang dilakukan oleh pemaut

379
00:31:01,240 --> 00:31:05,960
ia menggabungkan 2 fail binari ke laksana.

380
00:31:05,960 --> 00:31:11,400
Jadi fail c tidak perlu untuk mempunyai fungsi utama pada semua.

381
00:31:11,400 --> 00:31:19,220
Dan pada asas kod besar, anda akan melihat beribu-ribu c fail dan 1 file utama.

382
00:31:23,960 --> 00:31:26,110
Lebih banyak soalan?

383
00:31:29,310 --> 00:31:31,940
[Pelajar] Ada satu lagi soalan.

384
00:31:31,940 --> 00:31:36,710
Ia berkata buat ialah pengkompil. Benar atau Palsu?

385
00:31:36,710 --> 00:31:42,030
Dan jawapannya adalah palsu, dan saya memahami mengapa ia tidak seperti dilafaz.

386
00:31:42,030 --> 00:31:44,770
Tetapi apa yang kita panggil membuat jika ia tidak?

387
00:31:44,770 --> 00:31:49,990
Membuat adalah pada dasarnya hanya - saya boleh melihat apa yang ia memanggilnya.

388
00:31:49,990 --> 00:31:52,410
Tetapi ia hanya menjalankan arahan.

389
00:31:53,650 --> 00:31:55,650
Membuat.

390
00:31:58,240 --> 00:32:00,870
Saya boleh tarik sehingga ini. Yeah.

391
00:32:10,110 --> 00:32:13,180
Oh, ya. Buat juga tidak bahawa.

392
00:32:13,180 --> 00:32:17,170
Ini mengatakan tujuan utiliti membuat adalah untuk menentukan secara automatik

393
00:32:17,170 --> 00:32:19,610
yang keping program besar perlu recompiled

394
00:32:19,610 --> 00:32:22,350
dan mengeluarkan arahan kepada susun semula mereka.

395
00:32:22,350 --> 00:32:27,690
Anda boleh membuat membuat fail yang benar-benar besar.

396
00:32:27,690 --> 00:32:33,210
Buat kelihatan pada setem masa fail dan, seperti yang kita katakan sebelum ini,

397
00:32:33,210 --> 00:32:36,930
anda boleh menyusun fail individu, dan ia tidak sehingga anda sampai ke pemaut

398
00:32:36,930 --> 00:32:39,270
bahawa mereka sedang meletakkan bersama-sama ke dalam laksana.

399
00:32:39,270 --> 00:32:43,810
Jadi jika anda mempunyai 10 fail yang berbeza dan anda membuat perubahan kepada 1 daripada mereka,

400
00:32:43,810 --> 00:32:47,870
maka apa yang membuat akan lakukan adalah hanya susun semula 1 fail

401
00:32:47,870 --> 00:32:50,640
dan kemudian relink semua bersama-sama.

402
00:32:50,640 --> 00:32:53,020
Tetapi ia lebih dumber daripada itu.

403
00:32:53,020 --> 00:32:55,690
Ia terpulang kepada anda untuk benar-benar menentukan bahawa itulah apa yang ia harus lakukan.

404
00:32:55,690 --> 00:32:59,560
Ia secara lalai mempunyai keupayaan untuk mengenali barangan ini masa setem,

405
00:32:59,560 --> 00:33:03,220
tetapi anda boleh menulis fail membuat untuk berbuat apa-apa.

406
00:33:03,220 --> 00:33:09,150
Anda boleh menulis membuat fail supaya apabila anda menaip membuat ia hanya cd ke direktori lain.

407
00:33:09,150 --> 00:33:15,560
Saya telah semakin kecewa kerana saya jelujur segala-galanya di dalam Appliance saya

408
00:33:15,560 --> 00:33:21,740
dan kemudian saya melihat PDF dari Mac.

409
00:33:21,740 --> 00:33:30,720
>> Jadi saya pergi kepada Finder dan saya boleh Pergi, Sambung ke Server,

410
00:33:30,720 --> 00:33:36,950
dan pelayan saya menyambung ke Appliance saya, dan kemudian saya membuka PDF

411
00:33:36,950 --> 00:33:40,190
yang mendapat disusun oleh LaTeX.

412
00:33:40,190 --> 00:33:49,320
Tetapi saya telah semakin kecewa kerana setiap kali tunggal saya yang diperlukan untuk menyegarkan PDF,

413
00:33:49,320 --> 00:33:53,900
Saya terpaksa menyalin ke direktori tertentu bahawa ia boleh mengakses

414
00:33:53,900 --> 00:33:57,710
dan ia semakin menjengkelkan.

415
00:33:57,710 --> 00:34:02,650
Jadi sebaliknya saya menulis fail membuat, yang anda perlu menentukan bagaimana ia membuat perkara.

416
00:34:02,650 --> 00:34:06,130
Bagaimana anda membuat ini adalah PDF LaTeX.

417
00:34:06,130 --> 00:34:10,090
Sama seperti fail membuat mana-mana - Saya rasa anda tidak pernah melihat fail membuat,

418
00:34:10,090 --> 00:34:13,510
tetapi kita mempunyai dalam Appliance fail membuat global yang hanya berkata,

419
00:34:13,510 --> 00:34:16,679
jika anda menyusun fail C, gunakan dilafaz.

420
00:34:16,679 --> 00:34:20,960
Dan sebagainya di sini dalam fail membuat saya bahawa saya membuat saya katakan,

421
00:34:20,960 --> 00:34:25,020
fail ini, anda akan mahu untuk menyusun dengan LaTeX PDF.

422
00:34:25,020 --> 00:34:27,889
Dan supaya ia LaTeX PDF yang melakukan menyusun.

423
00:34:27,889 --> 00:34:31,880
Buat tidak menyusun. Ia hanya menjalankan arahan ini dalam urutan yang saya sebutkan.

424
00:34:31,880 --> 00:34:36,110
Jadi ia berjalan PDF LaTeX, ia salinan direktori saya mahu ia akan disalin ke,

425
00:34:36,110 --> 00:34:38,270
ia cd ke direktori dan melakukan perkara-perkara lain,

426
00:34:38,270 --> 00:34:42,380
tetapi ia mengiktiraf apabila perubahan fail,

427
00:34:42,380 --> 00:34:45,489
dan jika ia berubah, maka ia akan berjalan arahan bahawa ia sepatutnya untuk menjalankan

428
00:34:45,489 --> 00:34:48,760
apabila perubahan fail. >> [Pelajar] Okay.

429
00:34:50,510 --> 00:34:54,420
Saya tidak tahu di mana fail membuat global bagi saya untuk check it out.

430
00:34:57,210 --> 00:35:04,290
Soalan-soalan lain? Apa-apa sahaja dari masa lalu kuiz? Apa-apa perkara penunjuk?

431
00:35:06,200 --> 00:35:08,730
Terdapat perkara-perkara yang halus dengan petunjuk seperti -

432
00:35:08,730 --> 00:35:10,220
Saya tidak akan dapat untuk mencari soalan kuiz di atasnya -

433
00:35:10,220 --> 00:35:16,250
tetapi hanya seperti jenis ini perkara.

434
00:35:19,680 --> 00:35:24,060
Pastikan anda memahami bahawa apabila saya mengatakan int * x * y -

435
00:35:24,890 --> 00:35:28,130
Ini tidak betul-betul apa-apa di sini, saya rasa.

436
00:35:28,130 --> 00:35:32,140
Tetapi seperti * x * y, mereka adalah 2 pembolehubah yang pada timbunan.

437
00:35:32,140 --> 00:35:37,220
Bila saya katakan x = malloc (sizeof (int)), x ialah masih pembolehubah pada timbunan,

438
00:35:37,220 --> 00:35:41,180
malloc adalah beberapa blok lebih dalam timbunan itu, dan kita mempunyai titik x kepada timbunan.

439
00:35:41,180 --> 00:35:43,900
>> Jadi sesuatu pada mata timbunan kepada timbunan.

440
00:35:43,900 --> 00:35:48,100
Apabila anda malloc apa-apa, anda pasti menyimpan ia di dalam penunjuk.

441
00:35:48,100 --> 00:35:55,940
Jadi penunjuk bahawa pada timbunan, blok malloced pada timbunan.

442
00:35:55,940 --> 00:36:01,240
Ramai orang mendapat keliru dan mengatakan int * x = malloc, x ialah pada timbunan.

443
00:36:01,240 --> 00:36:04,100
No Apa x menunjuk ke pada timbunan.

444
00:36:04,100 --> 00:36:08,540
x itu sendiri adalah pada timbunan, melainkan jika atas apa jua sebab anda telah x menjadi pembolehubah global,

445
00:36:08,540 --> 00:36:11,960
di mana ia berlaku untuk menjadi di rantau lain memori.

446
00:36:13,450 --> 00:36:20,820
Jadi mengesan, ini gambar rajah kotak dan anak panah adalah agak biasa bagi kuiz.

447
00:36:20,820 --> 00:36:25,740
Atau jika ia tidak kuiz 0, ia akan menjadi kuiz 1.

448
00:36:27,570 --> 00:36:31,940
Anda perlu tahu semua ini, langkah-langkah dalam menyusun

449
00:36:31,940 --> 00:36:35,740
kerana anda terpaksa menjawab soalan-soalan kepada orang-orang. Ya.

450
00:36:35,740 --> 00:36:38,940
[Pelajar] Bolehkah kita pergi ke langkah-langkah - >> Pasti.

451
00:36:48,340 --> 00:36:58,640
Sebelum langkah-langkah dan menyusun kita mempunyai prapemprosesan,

452
00:36:58,640 --> 00:37:16,750
menyusun, memasang, dan menghubungkan.

453
00:37:16,750 --> 00:37:21,480
Prapemprosesan. Apakah yang melakukan?

454
00:37:29,720 --> 00:37:32,290
Ia adalah langkah yang paling mudah di - baik, tidak seperti -

455
00:37:32,290 --> 00:37:35,770
itu tidak bermakna ia harus jelas, tetapi ia adalah langkah yang paling mudah.

456
00:37:35,770 --> 00:37:38,410
Kalian boleh melaksanakan diri sendiri. Yeah.

457
00:37:38,410 --> 00:37:43,410
[Pelajar] Ambil apa yang anda mempunyai dalam anda termasuk seperti ini dan ia salinan dan kemudian juga mentakrifkan.

458
00:37:43,410 --> 00:37:49,250
Ia kelihatan untuk perkara-perkara seperti # include dan # menentukan,

459
00:37:49,250 --> 00:37:53,800
dan ia hanya salinan dan Pes apa yang mereka sebenarnya bermakna.

460
00:37:53,800 --> 00:37:59,240
Jadi, apabila anda mengatakan # include cs50.h, prapemproses adalah menyalin dan menampal cs50.h

461
00:37:59,240 --> 00:38:01,030
ke dalam barisan itu.

462
00:38:01,030 --> 00:38:06,640
Apabila anda mengatakan # define x menjadi 4, prapemproses pergi melalui keseluruhan program

463
00:38:06,640 --> 00:38:10,400
dan menggantikan semua kejadian x dengan 4.

464
00:38:10,400 --> 00:38:17,530
Jadi prapemproses mengambil fail C yang sah dan output fail C yang sah

465
00:38:17,530 --> 00:38:20,300
mana perkara yang telah disalin dan ditampal.

466
00:38:20,300 --> 00:38:24,230
Jadi sekarang menyusun. Apakah yang melakukan?

467
00:38:25,940 --> 00:38:28,210
[Pelajar] Ia pergi dari C ke binari.

468
00:38:28,210 --> 00:38:30,970
>> [Bowden] Ia tidak pergi sepanjang jalan kepada perduaan.

469
00:38:30,970 --> 00:38:34,220
[Pelajar] Untuk kod mesin kemudian? >> Ia bukan kod mesin.

470
00:38:34,220 --> 00:38:35,700
[Pelajar] Perhimpunan? >> Perhimpunan.

471
00:38:35,700 --> 00:38:38,890
Ia pergi ke Dewan sebelum ia pergi sepanjang jalan kepada kod C,

472
00:38:38,890 --> 00:38:45,010
dan kebanyakan bahasa melakukan sesuatu seperti ini.

473
00:38:47,740 --> 00:38:50,590
Memilih mana-mana bahasa peringkat tinggi, dan jika anda pergi untuk menyusun,

474
00:38:50,590 --> 00:38:52,390
ia adalah mungkin untuk menyusun dalam langkah-langkah.

475
00:38:52,390 --> 00:38:58,140
Pertama, ia akan untuk menyusun Python kepada C, maka ia akan menyusun C ke Perhimpunan,

476
00:38:58,140 --> 00:39:01,600
dan kemudian Perhimpunan akan mendapat diterjemahkan kepada perduaan.

477
00:39:01,600 --> 00:39:07,800
Jadi menyusun akan membawa ia dari C ke Perhimpunan.

478
00:39:07,800 --> 00:39:12,130
Perkataan menyusun biasanya bermakna membawa ia dari peringkat yang lebih tinggi

479
00:39:12,130 --> 00:39:14,340
kepada bahasa pengaturcaraan tahap yang lebih rendah.

480
00:39:14,340 --> 00:39:19,190
Jadi ini adalah langkah sahaja dalam penyusunan di mana anda bermula dengan bahasa peringkat tinggi

481
00:39:19,190 --> 00:39:23,270
dan akhirnya dalam bahasa tahap rendah, dan itulah mengapa langkah dipanggil menyusun.

482
00:39:25,280 --> 00:39:33,370
[Pelajar] Semasa menyusun, mari kita mengatakan bahawa anda telah melakukan # include cs50.h.

483
00:39:33,370 --> 00:39:42,190
Adakah pengkompil susun cs50.h, seperti fungsi yang berada di sana,

484
00:39:42,190 --> 00:39:45,280
dan menterjemahkan ke dalam kod Perhimpunan serta,

485
00:39:45,280 --> 00:39:50,830
atau ia akan menyalin dan tampal sesuatu yang menjadi pra-Perhimpunan?

486
00:39:50,830 --> 00:39:56,910
cs50.h akan cukup banyak tidak pernah berakhir di dalam Dewan.

487
00:39:59,740 --> 00:40:03,680
Perkara seperti prototaip fungsi dan perkara-perkara yang hanya untuk anda berhati-hati.

488
00:40:03,680 --> 00:40:09,270
Ia menjamin bahawa pengkompil boleh menyemak perkara-perkara seperti anda memanggil fungsi

489
00:40:09,270 --> 00:40:12,910
dengan jenis pulangan yang betul dan hujah-hujah yang betul dan barangan.

490
00:40:12,910 --> 00:40:18,350
>> Jadi cs50.h akan preprocessed ke dalam fail, dan kemudian apabila ia menyusun

491
00:40:18,350 --> 00:40:22,310
ia pada asasnya dibuang selepas ia memastikan bahawa segala-galanya yang dipanggil dengan betul.

492
00:40:22,310 --> 00:40:29,410
Tetapi fungsi yang ditakrifkan dalam perpustakaan CS50, yang berasingan daripada cs50.h,

493
00:40:29,410 --> 00:40:33,610
mereka tidak akan disusun secara berasingan.

494
00:40:33,610 --> 00:40:37,270
Itu sebenarnya akan datang ke bawah dalam langkah yang menghubungkan, jadi kami akan sampai ke dalam kedua.

495
00:40:37,270 --> 00:40:40,100
Tetapi pertama, apa yang memasang?

496
00:40:41,850 --> 00:40:44,500
[Pelajar] Perhimpunan binari? >> Yeah.

497
00:40:46,300 --> 00:40:48,190
Menghimpun.

498
00:40:48,190 --> 00:40:54,710
Kami tidak memanggil ia menyusun kerana Perhimpunan adalah cukup banyak terjemahan tulen binari.

499
00:40:54,710 --> 00:41:00,230
Terdapat logik sangat sedikit pergi dari Perhimpunan kepada perduaan.

500
00:41:00,230 --> 00:41:03,180
Ia hanya suka melihat ke atas dalam jadual, oh, kita mempunyai arahan ini;

501
00:41:03,180 --> 00:41:06,290
yang sepadan dengan 01110 binari.

502
00:41:10,200 --> 00:41:15,230
Dan sebagainya fail yang umumnya memasang output fail o.

503
00:41:15,230 --> 00:41:19,020
Dan o fail adalah apa yang kita telah berkata sebelum,

504
00:41:19,020 --> 00:41:21,570
bagaimana fail tidak perlu untuk mempunyai fungsi utama.

505
00:41:21,570 --> 00:41:27,640
Sebarang fail boleh disusun ke fail o selagi ia fail C yang sah.

506
00:41:27,640 --> 00:41:30,300
Ia boleh disusun ke o.

507
00:41:30,300 --> 00:41:43,030
Sekarang, menghubungkan apa yang sebenarnya membawa sekumpulan o fail dan membawa mereka untuk laksana.

508
00:41:43,030 --> 00:41:51,110
Dan sebagainya apa yang menghubungkan tidak boleh anda fikirkan perpustakaan CS50 sebagai fail o.

509
00:41:51,110 --> 00:41:56,980
Ia adalah fail binari yang sudah disusun.

510
00:41:56,980 --> 00:42:03,530
Dan sebagainya apabila anda menyusun fail anda, hello.c anda, yang menyeru GetString,

511
00:42:03,530 --> 00:42:06,360
hello.c mendapat disusun turun ke hello.o,

512
00:42:06,360 --> 00:42:08,910
hello.o kini dalam perduaan.

513
00:42:08,910 --> 00:42:12,830
Ia menggunakan GetString, jadi ia perlu untuk pergi ke cs50.o,

514
00:42:12,830 --> 00:42:16,390
dan pemaut smooshes mereka bersama-sama dan menyalinnya GetString ke fail ini

515
00:42:16,390 --> 00:42:20,640
dan keluar dengan laku yang mempunyai semua fungsi yang diperlukan.

516
00:42:20,640 --> 00:42:32,620
Jadi cs50.o tidak sebenarnya fail O, tetapi ia cukup dekat bahawa tidak ada perbezaan asas.

517
00:42:32,620 --> 00:42:36,880
Jadi menghubungkan hanya membawa sekumpulan fail bersama-sama

518
00:42:36,880 --> 00:42:41,390
yang berasingan mengandungi semua fungsi saya perlu menggunakan

519
00:42:41,390 --> 00:42:46,120
dan mencipta executable yang sebenarnya akan berjalan.

520
00:42:48,420 --> 00:42:50,780
>> Dan supaya juga apa yang kita telah berkata sebelum

521
00:42:50,780 --> 00:42:55,970
mana anda boleh mempunyai 1000. fail c, anda menyusun mereka semua. fail o,

522
00:42:55,970 --> 00:43:00,040
yang mungkin akan mengambil sedikit masa, maka anda menukar 1. fail c.

523
00:43:00,040 --> 00:43:05,480
Anda hanya perlu susun semula bahawa 1 c fail dan kemudian segala-galanya relink lain,

524
00:43:05,480 --> 00:43:07,690
mengaitkan segala-galanya kembali bersama-sama.

525
00:43:09,580 --> 00:43:11,430
[Pelajar] Apabila kita menghubungkan kita menulis lcs50?

526
00:43:11,430 --> 00:43:20,510
Ya, jadi-lcs50. Itu bendera isyarat untuk pemaut yang anda perlu menghubungkan di perpustakaan itu.

527
00:43:26,680 --> 00:43:28,910
Soalan?

528
00:43:41,310 --> 00:43:46,860
Pernahkah kita pergi lebih binari selain bahawa 5 saat dalam syarahan pertama?

529
00:43:50,130 --> 00:43:53,010
Saya tidak fikir begitu.

530
00:43:55,530 --> 00:43:58,820
Anda perlu tahu semua Os besar bahawa kita telah pergi,

531
00:43:58,820 --> 00:44:02,670
dan anda harus mampu, jika kita memberikan anda fungsi,

532
00:44:02,670 --> 00:44:09,410
anda perlu dapat mengatakan ia besar O, kira-kira. Atau baik, besar O adalah kasar.

533
00:44:09,410 --> 00:44:15,300
Jadi, jika anda lihat yang bersarang untuk gelung gelung selama beberapa perkara yang sama,

534
00:44:15,300 --> 00:44:22,260
seperti int i, i <n; int j, j <n - >> [pelajar] n kuasa dua. >> Ia cenderung untuk menjadi n kuasa dua.

535
00:44:22,260 --> 00:44:25,280
Jika anda telah tiga bersarang, ia cenderung untuk menjadi n cubed.

536
00:44:25,280 --> 00:44:29,330
Jadi yang jenis perkara yang anda harus dapat menunjukkan dengan serta-merta.

537
00:44:29,330 --> 00:44:33,890
Anda perlu tahu apapun penyisipan dan isih gelembung dan bergabung apapun dan semua orang.

538
00:44:33,890 --> 00:44:41,420
Ia adalah mudah untuk memahami mengapa mereka adalah orang-orang n kuasa dua dan n log n dan semua itu

539
00:44:41,420 --> 00:44:47,810
kerana saya fikir ada kuiz satu tahun di mana kita pada asasnya memberikan anda

540
00:44:47,810 --> 00:44:55,050
pelaksanaan apapun gelembung dan berkata, "Apakah masa menjalankan fungsi ini?"

541
00:44:55,050 --> 00:45:01,020
Jadi, jika anda mengenali ia sebagai sejenis gelembung, maka anda segera boleh mengatakan n kuasa dua.

542
00:45:01,020 --> 00:45:05,470
Tetapi jika anda hanya melihat ia, anda tidak perlu untuk merealisasikan isih gelembung ia;

543
00:45:05,470 --> 00:45:08,990
anda hanya boleh mengatakan ini melakukan ini dan ini. Ini n persegi.

544
00:45:12,350 --> 00:45:14,710
[Pelajar] Adakah terdapat mana-mana contoh yang sukar anda boleh tampil dengan,

545
00:45:14,710 --> 00:45:20,370
seperti idea yang sama memikirkan?

546
00:45:20,370 --> 00:45:24,450
>> Saya tidak fikir kita akan memberikan anda sebarang contoh yang sukar.

547
00:45:24,450 --> 00:45:30,180
Perkara gelembung apapun adalah kira-kira sebagai sukar seperti yang kita akan pergi,

548
00:45:30,180 --> 00:45:36,280
dan juga bahawa, selagi anda memahami bahawa anda iterating lebih array

549
00:45:36,280 --> 00:45:41,670
bagi setiap elemen dalam array, yang akan menjadi sesuatu yang n kuasa dua.

550
00:45:45,370 --> 00:45:49,940
Terdapat soalan umum, seperti di sini kita - Oh.

551
00:45:55,290 --> 00:45:58,530
Hanya pada hari yang lain, Doug mendakwa, "Saya telah mencipta algoritma yang boleh menyusun array

552
00:45:58,530 --> 00:46:01,780
"Nombor n dalam O (log n) masa!"

553
00:46:01,780 --> 00:46:04,900
Jadi bagaimana kita tahu bahawa adalah mustahil?

554
00:46:04,900 --> 00:46:08,850
[Sambutan pelajar didengar] >> Yeah.

555
00:46:08,850 --> 00:46:13,710
Sekurang-kurangnya, anda perlu menyentuh setiap elemen dalam array,

556
00:46:13,710 --> 00:46:16,210
jadi ia adalah mustahil untuk menyelesaikan pelbagai -

557
00:46:16,210 --> 00:46:20,850
Jika segala-galanya adalah dalam perintah Unsorted, maka anda akan menyentuh segala-galanya dalam array,

558
00:46:20,850 --> 00:46:25,320
jadi ia adalah mustahil untuk melakukannya dalam masa kurang daripada O n.

559
00:46:27,430 --> 00:46:30,340
[Pelajar] Anda menunjukkan kepada kita bahawa contoh yang mampu untuk melakukannya di O n

560
00:46:30,340 --> 00:46:33,920
jika anda menggunakan banyak memori. >> Yeah.

561
00:46:33,920 --> 00:46:37,970
Dan that's - saya terlupa apa that's - Adakah ia mengira apapun?

562
00:46:47,360 --> 00:46:51,330
Hmm. Itu adalah satu algoritma isihan integer.

563
00:46:59,850 --> 00:47:05,100
Saya sedang mencari nama khas untuk ini bahawa saya tidak dapat ingat minggu lepas.

564
00:47:05,100 --> 00:47:13,000
Yeah. Ini adalah jenis jenis yang boleh mencapai perkara-perkara yang di besar O n.

565
00:47:13,000 --> 00:47:18,430
Tetapi terdapat batasan, seperti anda hanya boleh menggunakan integer sehingga bilangan tertentu.

566
00:47:20,870 --> 00:47:24,560
Plus jika anda cuba untuk menyelesaikan sesuatu that's -

567
00:47:24,560 --> 00:47:30,750
Jika pelbagai anda adalah 012, -12, 151, 4 juta,

568
00:47:30,750 --> 00:47:35,120
maka bahawa elemen tunggal akan benar-benar merosakkan sorting keseluruhan.

569
00:47:42,060 --> 00:47:44,030
>> Soalan?

570
00:47:49,480 --> 00:47:58,870
[Pelajar] Jika anda mempunyai fungsi rekursi dan ia hanya membuat panggilan rekursi

571
00:47:58,870 --> 00:48:02,230
dalam penyata pulangan, yang ekor rekursi,

572
00:48:02,230 --> 00:48:07,360
dan sebagainya akan yang tidak menggunakan memori yang lebih semasa runtime

573
00:48:07,360 --> 00:48:12,550
atau sekurang-kurangnya akan menggunakan memori setanding sebagai lelaran penyelesaian?

574
00:48:12,550 --> 00:48:14,530
[Bowden] Ya.

575
00:48:14,530 --> 00:48:19,840
Ia mungkin akan menjadi agak perlahan, tetapi tidak benar-benar.

576
00:48:19,840 --> 00:48:23,290
Tail rekursi agak baik.

577
00:48:23,290 --> 00:48:32,640
Melihat sekali lagi pada bingkai tindanan, mari kita mengatakan bahawa kita mempunyai utama

578
00:48:32,640 --> 00:48:42,920
dan kita mempunyai bar int (int x) atau sesuatu.

579
00:48:42,920 --> 00:48:52,310
Ini bukan fungsi rekursi yang sempurna, tetapi pulangan bar (x - 1).

580
00:48:52,310 --> 00:48:57,620
Jadi jelas, ini adalah cacat. Anda perlu kes asas dan barangan.

581
00:48:57,620 --> 00:49:00,360
Tetapi idea di sini adalah bahawa ini adalah ekor rekursi,

582
00:49:00,360 --> 00:49:06,020
yang bermakna apabila bar panggilan utama ia akan mendapatkan bingkai tindanan.

583
00:49:09,550 --> 00:49:12,440
Dalam bingkai tindanan ini terdapat akan menjadi blok memori yang sedikit

584
00:49:12,440 --> 00:49:17,490
yang sepadan ke x hujah.

585
00:49:17,490 --> 00:49:25,840
Dan sebagainya katakan utama berlaku untuk memanggil bar (100);

586
00:49:25,840 --> 00:49:30,050
Jadi x akan bermula sebagai 100.

587
00:49:30,050 --> 00:49:35,660
Jika pengkompil mengiktiraf bahawa ini adalah satu fungsi rekursi ekor,

588
00:49:35,660 --> 00:49:38,540
kemudian apabila bar membuat panggilan rekursi untuk bar,

589
00:49:38,540 --> 00:49:45,490
bukannya membuat bingkai tindanan yang baru, yang mana timbunan mula berkembang sebahagian besarnya,

590
00:49:45,490 --> 00:49:48,220
akhirnya ia akan berjalan ke dalam timbunan itu dan kemudian anda mendapat segfaults

591
00:49:48,220 --> 00:49:51,590
kerana memori bermula berlanggar.

592
00:49:51,590 --> 00:49:54,830
>> Jadi bukannya membuat bingkai tindanan sendiri, ia boleh menyedari,

593
00:49:54,830 --> 00:49:59,080
hey, saya tidak pernah benar-benar perlu untuk kembali kepada bingkai tindanan ini,

594
00:49:59,080 --> 00:50:08,040
jadi sebaliknya saya hanya akan menggantikan hujah ini dengan 99 dan kemudian mula bar seluruh.

595
00:50:08,040 --> 00:50:11,810
Dan kemudian ia akan melakukannya lagi dan ia akan mencapai pulangan bar (x - 1),

596
00:50:11,810 --> 00:50:17,320
dan bukannya membuat bingkai tindanan baru, ia hanya akan menggantikan hujah semasa dengan 98

597
00:50:17,320 --> 00:50:20,740
dan kemudian melompat kembali ke permulaan sangat bar.

598
00:50:23,860 --> 00:50:30,430
Mereka operasi, menggantikan bahawa nilai 1 pada timbunan dan melompat kembali ke permulaan,

599
00:50:30,430 --> 00:50:32,430
cukup berkesan.

600
00:50:32,430 --> 00:50:41,500
Jadi, bukan sahaja ini penggunaan memori yang sama seperti fungsi yang berasingan yang lelaran

601
00:50:41,500 --> 00:50:45,390
kerana anda hanya menggunakan 1 bingkai tindanan, tetapi anda tidak menderita kelemahan

602
00:50:45,390 --> 00:50:47,240
perlu untuk memanggil fungsi.

603
00:50:47,240 --> 00:50:50,240
Memanggil fungsi boleh menjadi agak mahal kerana ia mempunyai kaitan semua persediaan ini

604
00:50:50,240 --> 00:50:52,470
dan teardown dan semua barangan ini.

605
00:50:52,470 --> 00:50:58,160
Jadi ini rekursi ekor adalah baik.

606
00:50:58,160 --> 00:51:01,170
[Pelajar] Mengapa ia tidak mewujudkan langkah-langkah baru?

607
00:51:01,170 --> 00:51:02,980
Kerana ia menyedari ia tidak perlu.

608
00:51:02,980 --> 00:51:07,800
Panggilan ke bar hanya kembali panggilan rekursi.

609
00:51:07,800 --> 00:51:12,220
Jadi ia tidak perlu berbuat apa-apa dengan nilai pulangan.

610
00:51:12,220 --> 00:51:15,120
Ia hanya akan dengan serta-merta mengembalikan.

611
00:51:15,120 --> 00:51:20,530
Jadi ia hanya akan menggantikan hujah sendiri dan mula semula.

612
00:51:20,530 --> 00:51:25,780
Dan juga, jika anda tidak mempunyai versi rekursi ekor,

613
00:51:25,780 --> 00:51:31,460
maka anda mendapat semua ini bar di mana apabila bar ini kembali

614
00:51:31,460 --> 00:51:36,010
ia mempunyai untuk kembali nilainya kepada satu ini, maka bahawa bar segera kembali

615
00:51:36,010 --> 00:51:39,620
dan ia kembali nilainya kepada satu ini, maka ia hanya akan dengan serta-merta mengembalikan

616
00:51:39,620 --> 00:51:41,350
dan kembali nilainya untuk yang satu ini.

617
00:51:41,350 --> 00:51:45,350
Jadi anda menyimpan ini muncul semua perkara-perkara yang jauh daripada timbunan

618
00:51:45,350 --> 00:51:48,730
sejak nilai pulangan hanya akan lulus sepanjang jalan kembali anyway.

619
00:51:48,730 --> 00:51:55,400
Jadi mengapa tidak hanya menggantikan hujah kita dengan hujah yang dikemaskini dan mula semula?

620
00:51:57,460 --> 00:52:01,150
Jika fungsi tidak rekursi ekor, jika anda melakukan sesuatu seperti -

621
00:52:01,150 --> 00:52:07,530
[Pelajar] jika bar (x + 1). >> Yeah.

622
00:52:07,530 --> 00:52:11,770
>> Jadi, jika anda meletakkan ia dalam keadaan, maka anda melakukan sesuatu dengan nilai pulangan.

623
00:52:11,770 --> 00:52:16,260
Atau walaupun anda hanya melakukan pulangan 2 * bar (x - 1).

624
00:52:16,260 --> 00:52:23,560
Jadi sekarang bar (x - 1) perlu kembali dalam usaha untuk ia mengira 2 kali bahawa nilai,

625
00:52:23,560 --> 00:52:26,140
jadi sekarang ia tidak memerlukan bingkai tindanan sendiri yang berasingan,

626
00:52:26,140 --> 00:52:31,180
dan kini, tidak kira berapa keras anda cuba, anda akan perlu -

627
00:52:31,180 --> 00:52:34,410
Ini bukan ekor rekursi.

628
00:52:34,410 --> 00:52:37,590
[Pelajar] saya cuba untuk membawa rekursi bertujuan untuk rekursi ekor -

629
00:52:37,590 --> 00:52:41,450
[Bowden] Dalam dunia yang ideal, tetapi dalam CS50 anda tidak perlu.

630
00:52:43,780 --> 00:52:49,280
Dalam usaha untuk mendapatkan rekursi ekor, secara amnya, anda menubuhkan hujah tambahan

631
00:52:49,280 --> 00:52:53,550
mana bar akan mengambil int x ke y

632
00:52:53,550 --> 00:52:56,990
dan y sepadan dengan perkara utama yang anda mahu untuk kembali.

633
00:52:56,990 --> 00:53:03,650
Jadi maka ini anda akan kembali bar (x - 1), 2 * y.

634
00:53:03,650 --> 00:53:09,810
Jadi itulah hanya peringkat tinggi bagaimana anda mengubah perkara yang menjadi ekor rekursi.

635
00:53:09,810 --> 00:53:13,790
Tetapi hujah tambahan -

636
00:53:13,790 --> 00:53:17,410
Dan kemudian di akhir apabila anda mencapai kes asas anda, anda hanya kembali y

637
00:53:17,410 --> 00:53:22,740
kerana anda telah mengumpul masa keseluruhan nilai pulangan yang anda mahu.

638
00:53:22,740 --> 00:53:27,280
Anda jenis telah melakukannya iterative tetapi menggunakan panggilan rekursi.

639
00:53:32,510 --> 00:53:34,900
Soalan?

640
00:53:34,900 --> 00:53:39,890
[Pelajar] Mungkin tentang aritmetik penunjuk, seperti apabila menggunakan tali. >> Pasti.

641
00:53:39,890 --> 00:53:43,610
Aritmetik pointer.

642
00:53:43,610 --> 00:53:48,440
Apabila menggunakan tali ia mudah kerana rentetan bintang char,

643
00:53:48,440 --> 00:53:51,860
aksara adalah selama-lamanya dan sentiasa bait tunggal,

644
00:53:51,860 --> 00:53:57,540
dan jadi aritmetik penunjuk adalah bersamaan dengan aritmetik tetap apabila anda berurusan dengan rentetan.

645
00:53:57,540 --> 00:54:08,790
Mari kita hanya mengatakan char * s = "hello".

646
00:54:08,790 --> 00:54:11,430
Jadi kita mempunyai blok dalam ingatan.

647
00:54:19,490 --> 00:54:22,380
Ia memerlukan 6 bait kerana anda sentiasa perlu null.

648
00:54:22,380 --> 00:54:28,620
Dan char * s akan ke titik permulaan array ini.

649
00:54:28,620 --> 00:54:32,830
Jadi s mata di sana.

650
00:54:32,830 --> 00:54:36,710
Sekarang, ini adalah pada dasarnya bagaimana pelbagai apa-apa kerja,

651
00:54:36,710 --> 00:54:40,780
tanpa mengira sama ada ia adalah pulangan oleh malloc atau sama ada ia adalah pada timbunan.

652
00:54:40,780 --> 00:54:47,110
Pelbagai Mana-mana asasnya penunjuk permulaan array,

653
00:54:47,110 --> 00:54:53,640
dan kemudian mana-mana operasi array, pengindeksan mana-mana, hanya pergi ke pelbagai yang tertentu mengimbangi.

654
00:54:53,640 --> 00:55:05,360
>> Jadi, apabila saya mengatakan sesuatu seperti [3]; ini akan s dan mengira 3 aksara.

655
00:55:05,360 --> 00:55:12,490
Jadi s [3], kita mempunyai 0, 1, 2, 3, jadi s [3] akan merujuk kepada l ini.

656
00:55:12,490 --> 00:55:20,460
[Pelajar] Dan kita boleh mencapai nilai yang sama dengan melakukan s + 3 dan kemudian bintang kurungan?

657
00:55:20,460 --> 00:55:22,570
Ya.

658
00:55:22,570 --> 00:55:26,010
Ini adalah bersamaan dengan * (+ 3);

659
00:55:26,010 --> 00:55:31,240
dan itu adalah selama-lamanya dan sentiasa bersamaan tidak kira apa yang kamu lakukan.

660
00:55:31,240 --> 00:55:34,070
Anda tidak perlu untuk menggunakan sintaks kurungan.

661
00:55:34,070 --> 00:55:37,770
Anda sentiasa boleh menggunakan * sintaks (s + 3).

662
00:55:37,770 --> 00:55:40,180
Orang cenderung untuk suka sintaks kurungan, walaupun.

663
00:55:40,180 --> 00:55:43,860
[Pelajar] Jadi semua array sebenarnya hanya petunjuk.

664
00:55:43,860 --> 00:55:53,630
Ada perbezaan sedikit apabila saya mengatakan int x [4]; >> [pelajar] Adakah yang mencipta memori?

665
00:55:53,630 --> 00:56:03,320
[Bowden] Itu akan mewujudkan 4 ints pada timbunan, jadi keseluruhan 16 bait.

666
00:56:03,320 --> 00:56:05,700
Ia akan mewujudkan 16 bait pada timbunan.

667
00:56:05,700 --> 00:56:09,190
x tidak disimpan di mana-mana.

668
00:56:09,190 --> 00:56:13,420
Ia adalah hanya simbol merujuk kepada permulaan perkara itu.

669
00:56:13,420 --> 00:56:17,680
Kerana anda mengisytiharkan array di dalam fungsi ini,

670
00:56:17,680 --> 00:56:22,340
apa pengkompil akan lakukan hanya menggantikan semua kejadian x ubah

671
00:56:22,340 --> 00:56:26,400
dengan mana ia berlaku untuk memilih untuk meletakkan 16 bait.

672
00:56:26,400 --> 00:56:30,040
Ia tidak boleh berbuat demikian dengan char * s kerana s merupakan penunjuk sebenar.

673
00:56:30,040 --> 00:56:32,380
Ia adalah percuma untuk kemudian menunjukkan kepada perkara-perkara lain.

674
00:56:32,380 --> 00:56:36,140
x ialah pemalar. Anda tidak boleh mempunyai ia satu titik untuk pelbagai berbeza. >> [Pelajar] Okay.

675
00:56:36,140 --> 00:56:43,420
Tetapi idea ini, pengindeksan ini, adalah sama tanpa mengira sama ada ia adalah pelbagai tradisional

676
00:56:43,420 --> 00:56:48,230
atau jika ia adalah penunjuk kepada sesuatu atau jika ia penunjuk kepada pelbagai malloced.

677
00:56:48,230 --> 00:56:59,770
Dan pada hakikatnya, ia begitu bersamaan bahawa itu adalah juga perkara yang sama.

678
00:56:59,770 --> 00:57:05,440
Ia sebenarnya hanya diterjemahkan apa yang di dalam kurungan dan apa yang ditinggalkan kurungan,

679
00:57:05,440 --> 00:57:07,970
menambah mereka bersama-sama, dan dereferences.

680
00:57:07,970 --> 00:57:14,710
Jadi ini adalah hanya sebagai sah sebagai * (s + 3) atau s [3].

681
00:57:16,210 --> 00:57:22,090
[Pelajar] Bolehkah anda mempunyai petunjuk menunjuk kepada barisan 2-dimensi?

682
00:57:22,090 --> 00:57:27,380
>> Ia lebih sukar. Secara tradisinya, tidak.

683
00:57:27,380 --> 00:57:34,720
Satu pelbagai 2-dimensi adalah hanya pelbagai 1-dimensi dengan sintaks beberapa mudah

684
00:57:34,720 --> 00:57:54,110
kerana apabila saya mengatakan int x [3] [3], ini adalah benar-benar hanya 1 tatasusunan dengan 9 nilai.

685
00:57:55,500 --> 00:58:03,000
Dan sebagainya apabila saya indeks, pengkompil tahu apa yang saya maksudkan.

686
00:58:03,000 --> 00:58:13,090
Jika saya katakan x [1] [2], ia tahu saya mahu pergi ke barisan kedua, jadi ia akan melangkau 3 pertama,

687
00:58:13,090 --> 00:58:17,460
dan kemudian ia mahu perkara kedua dalam itu, jadi ia akan mendapatkan satu ini.

688
00:58:17,460 --> 00:58:20,480
Tetapi ia masih hanya pelbagai dimensi tunggal.

689
00:58:20,480 --> 00:58:23,660
Dan jadi jika saya mahu memberi penunjuk kepada pelbagai itu,

690
00:58:23,660 --> 00:58:29,770
Saya akan mengatakan int * p = x;

691
00:58:29,770 --> 00:58:33,220
Jenis x hanya -

692
00:58:33,220 --> 00:58:38,280
Ia adalah jenis kasar mengatakan x kerana ia adalah hanya simbol dan ia bukan satu pembolehubah yang sebenar,

693
00:58:38,280 --> 00:58:40,140
tetapi ia hanya * int.

694
00:58:40,140 --> 00:58:44,840
x hanya penunjuk untuk permulaan ini. >> [Pelajar] Okay.

695
00:58:44,840 --> 00:58:52,560
Dan jadi saya tidak akan dapat untuk mengakses [1] [2].

696
00:58:52,560 --> 00:58:58,370
Saya fikir terdapat sintaks khas untuk mengisytiharkan penunjuk,

697
00:58:58,370 --> 00:59:12,480
sesuatu yang tidak masuk akal seperti int (* p [- sesuatu yang benar-benar tidak masuk akal, saya tidak tahu.

698
00:59:12,480 --> 00:59:17,090
Tetapi ada satu sintaks untuk mengisytiharkan petunjuk seperti dengan kurungan dan perkara-perkara.

699
00:59:17,090 --> 00:59:22,960
Ia mungkin tidak membolehkan anda berbuat demikian.

700
00:59:22,960 --> 00:59:26,640
Saya boleh melihat kembali pada sesuatu yang akan beritahu saya kebenaran.

701
00:59:26,640 --> 00:59:34,160
Saya akan mencari kemudian, jika terdapat sintaks untuk titik. Tetapi anda tidak akan melihat ia.

702
00:59:34,160 --> 00:59:39,670
Dan walaupun sintaks begitu kuno bahawa jika anda menggunakan ia, orang akan bingung.

703
00:59:39,670 --> 00:59:43,540
Tatasusunan multidimensi cukup jarang berlaku kerana ia adalah.

704
00:59:43,540 --> 00:59:44,630
Anda cukup banyak -

705
00:59:44,630 --> 00:59:48,490
Nah, jika anda melakukan perkara-perkara matriks ia tidak akan menjadi jarang,

706
00:59:48,490 --> 00:59:56,730
tetapi dalam C anda jarang akan menggunakan tatasusunan multidimensi.

707
00:59:57,630 --> 01:00:00,470
Yeah. >> [Pelajar] Katakan anda mempunyai pelbagai yang benar-benar panjang.

708
01:00:00,470 --> 01:00:03,900
>> Jadi dalam ingatan maya, ia akan muncul untuk menjadi semua berturut-turut,

709
01:00:03,900 --> 01:00:05,640
seperti elemen-elemen yang betul-betul bersebelahan antara satu sama lain,

710
01:00:05,640 --> 01:00:08,770
tetapi dalam memori fizikal, ia akan menjadi mustahil bagi yang akan berpecah? >> Ya.

711
01:00:08,770 --> 01:00:16,860
Bagaimana kerja-kerja maya memori ia hanya memisahkan -

712
01:00:19,220 --> 01:00:24,860
Unit peruntukan adalah halaman, yang cenderung untuk menjadi 4 kilobytes,

713
01:00:24,860 --> 01:00:29,680
dan sebagainya apabila proses berkata, hey, saya mahu untuk menggunakan memori ini,

714
01:00:29,680 --> 01:00:35,970
sistem operasi akan memperuntukkan 4 kilobytes untuk blok yang sedikit memori.

715
01:00:35,970 --> 01:00:39,100
Malah jika anda hanya menggunakan satu bait tunggal sedikit dalam blok keseluruhan ingatan,

716
01:00:39,100 --> 01:00:42,850
sistem operasi akan memberi ia penuh 4 kilobait.

717
01:00:42,850 --> 01:00:49,410
Jadi apakah ini bermakna saya boleh mempunyai - katakan ini adalah timbunan saya.

718
01:00:49,410 --> 01:00:53,180
Timbunan ini boleh dipisahkan. Timbunan saya boleh megabait dan megabait.

719
01:00:53,180 --> 01:00:55,020
Timbunan saya boleh menjadi besar.

720
01:00:55,020 --> 01:01:00,220
Tetapi timbunan itu sendiri akan berpecah ke dalam laman individu,

721
01:01:00,220 --> 01:01:09,010
yang jika kita melihat di sini mari kita mengatakan ini adalah RAM kita,

722
01:01:09,010 --> 01:01:16,600
jika saya mempunyai 2 Gigabyte RAM, ini ialah 0 alamat sebenar seperti bait 0 RAM saya,

723
01:01:16,600 --> 01:01:22,210
dan ini adalah 2 gigabait sepanjang jalan ke sini.

724
01:01:22,210 --> 01:01:27,230
Jadi halaman ini mungkin sesuai untuk blok ini di sini.

725
01:01:27,230 --> 01:01:29,400
Laman ini mungkin sesuai untuk blok ini di sini.

726
01:01:29,400 --> 01:01:31,560
Ini mungkin sesuai kepada yang satu ini di sini.

727
01:01:31,560 --> 01:01:35,540
Jadi sistem operasi adalah bebas untuk memberikan memori fizikal

728
01:01:35,540 --> 01:01:39,320
kepada mana-mana halaman individu secara sewenang-wenangnya.

729
01:01:39,320 --> 01:01:46,180
Dan itu bererti bahawa jika sempadan ini berlaku untuk bercelapak array,

730
01:01:46,180 --> 01:01:50,070
array berlaku untuk kiri dan kanan perintah ini halaman,

731
01:01:50,070 --> 01:01:54,460
maka pelbagai bahawa akan berpecah dalam memori fizikal.

732
01:01:54,460 --> 01:01:59,280
Dan kemudian apabila anda berhenti program ini, apabila proses itu berakhir,

733
01:01:59,280 --> 01:02:05,690
pemetaan ini mendapat terpadam dan kemudian ia adalah bebas untuk menggunakan blok-blok kecil untuk perkara-perkara lain.

734
01:02:14,730 --> 01:02:17,410
Lebih banyak soalan?

735
01:02:17,410 --> 01:02:19,960
[Pelajar] aritmetik penunjuk. >> Oh yeah.

736
01:02:19,960 --> 01:02:28,410
Strings adalah lebih mudah, tetapi melihat sesuatu seperti ints,

737
01:02:28,410 --> 01:02:35,000
kembali ke int x [4];

738
01:02:35,000 --> 01:02:41,810
Sama ada ini adalah array atau sama ada ia adalah penunjuk kepada pelbagai malloced daripada 4 integer,

739
01:02:41,810 --> 01:02:47,060
ia akan dirawat dengan cara yang sama.

740
01:02:50,590 --> 01:02:53,340
[Pelajar] Jadi tatasusunan adalah pada timbunan?

741
01:03:01,400 --> 01:03:05,270
[Bowden] Perlengkapan tidak pada timbunan. >> [Pelajar] Oh.

742
01:03:05,270 --> 01:03:08,320
>> [Bowden] Ini jenis pelbagai cenderung untuk menjadi pada timbunan

743
01:03:08,320 --> 01:03:12,220
melainkan anda mengisytiharkan ia di - mengabaikan pembolehubah global. Jangan gunakan pembolehubah global.

744
01:03:12,220 --> 01:03:16,280
Dalam fungsi saya katakan int x [4];

745
01:03:16,280 --> 01:03:22,520
Ia akan mewujudkan satu blok 4-integer pada timbunan untuk pelbagai ini.

746
01:03:22,520 --> 01:03:26,960
Tetapi ini malloc (4 * sizeof (int)); akan pergi pada timbunan.

747
01:03:26,960 --> 01:03:31,870
Tetapi selepas titik ini saya boleh menggunakan x dan p dalam cukup banyak cara yang sama,

748
01:03:31,870 --> 01:03:36,140
selain pengecualian yang saya katakan sebelum tentang anda boleh menyerahhakkan semula p.

749
01:03:36,140 --> 01:03:40,960
Teknikalnya, saiz mereka adalah agak berbeza, tetapi yang benar-benar tidak relevan.

750
01:03:40,960 --> 01:03:43,310
Anda sebenarnya tidak pernah menggunakan saiz mereka.

751
01:03:48,020 --> 01:03:56,810
P saya boleh katakan p [3] = 2; atau x [3] = 2;

752
01:03:56,810 --> 01:03:59,680
Anda boleh menggunakan mereka dalam cara yang tepat sama.

753
01:03:59,680 --> 01:04:01,570
Jadi aritmetik penunjuk sekarang - Ya.

754
01:04:01,570 --> 01:04:07,390
[Pelajar] Adakah anda tidak perlu melakukan p * jika anda mempunyai kurungan?

755
01:04:07,390 --> 01:04:11,720
Kurungan adalah dereference tersirat. >> Okay.

756
01:04:11,720 --> 01:04:20,200
Sebenarnya, juga apa yang anda katakan dengan anda boleh mendapatkan tatasusunan multidimensi

757
01:04:20,200 --> 01:05:02,650
dengan petunjuk, apa yang boleh anda lakukan adalah sesuatu seperti, katakan, int ** pp = malloc (sizeof (int *) * 5);

758
01:05:02,650 --> 01:05:06,900
Saya hanya akan menulis semua keluar pertama.

759
01:05:37,880 --> 01:05:41,020
Saya tidak mahu bahawa satu.

760
01:05:41,020 --> 01:05:42,550
Okay.

761
01:05:42,550 --> 01:05:48,910
Apa yang saya lakukan di sini adalah - Itu harus pp [i].

762
01:05:48,910 --> 01:05:53,680
Jadi pp adalah penunjuk kepada penunjuk.

763
01:05:53,680 --> 01:06:02,420
Anda sedang mallocing pp untuk menunjukkan pelbagai 5 bintang int.

764
01:06:02,420 --> 01:06:10,950
Jadi dalam ingatan anda mempunyai pada ms tindanan

765
01:06:10,950 --> 01:06:20,150
Ia akan menunjukkan pelbagai 5 blok yang semua sendiri petunjuk.

766
01:06:20,150 --> 01:06:28,210
Dan kemudian apabila saya malloc ke sini, saya malloc bahawa setiap mereka petunjuk individu

767
01:06:28,210 --> 01:06:32,080
harus menunjukkan blok berasingan daripada 4 bait pada timbunan.

768
01:06:32,080 --> 01:06:35,870
Jadi ini mata kepada 4 bait.

769
01:06:37,940 --> 01:06:40,660
Dan ini satu mata kepada 4 bait yang berbeza.

770
01:06:40,660 --> 01:06:43,200
>> Dan kesemua mereka menunjukkan mereka sendiri 4 bait.

771
01:06:43,200 --> 01:06:49,080
Ini memberikan saya satu cara untuk melakukan perkara-perkara yang multidimensi.

772
01:06:49,080 --> 01:06:58,030
Saya boleh mengatakan pp [3] [4], tetapi sekarang ini tidak adalah perkara yang sama sebagai tatasusunan multidimensi

773
01:06:58,030 --> 01:07:05,390
kerana tatasusunan multidimensi ia diterjemahkan [3] [4] ke dalam satu diimbangi ke dalam tatasusunan x.

774
01:07:05,390 --> 01:07:14,790
Ini p dereferences, mengakses indeks ketiga, maka dereferences yang

775
01:07:14,790 --> 01:07:20,790
dan mengakses - 4 akan menjadi sah - indeks kedua.

776
01:07:24,770 --> 01:07:31,430
Manakala apabila kita mempunyai int x [3] [4] sebelum sebagai pelbagai multidimensi

777
01:07:31,430 --> 01:07:35,740
dan apabila anda menggandakan kurungan ia adalah benar-benar hanya dereference tunggal,

778
01:07:35,740 --> 01:07:40,490
anda sedang mengikuti penunjuk tunggal dan kemudian satu ofset,

779
01:07:40,490 --> 01:07:42,850
ini adalah benar-benar rujukan 2D.

780
01:07:42,850 --> 01:07:45,840
Anda mengikuti 2 petunjuk yang berasingan.

781
01:07:45,840 --> 01:07:50,420
Jadi ini juga teknikal membolehkan anda untuk mempunyai tatasusunan multidimensi

782
01:07:50,420 --> 01:07:53,550
di mana setiap individu pelbagai saiz yang berbeza.

783
01:07:53,550 --> 01:07:58,000
Jadi saya fikir bergerigi tatasusunan multidimensi adalah apa ia dipanggil

784
01:07:58,000 --> 01:08:01,870
kerana benar-benar perkara pertama yang boleh menunjukkan kepada sesuatu yang mempunyai 10 unsur,

785
01:08:01,870 --> 01:08:05,540
Perkara kedua yang boleh menunjukkan kepada sesuatu yang mempunyai 100 unsur.

786
01:08:05,540 --> 01:08:10,790
[Pelajar] Adakah terdapat apa-apa had kepada bilangan penunjuk anda boleh mempunyai

787
01:08:10,790 --> 01:08:14,290
menunjuk kepada petunjuk lain? >> No.

788
01:08:14,290 --> 01:08:17,010
Anda boleh mempunyai int ***** p.

789
01:08:18,050 --> 01:08:23,760
Kembali kepada aritmetik penunjuk - >> [pelajar] Oh. >> Yeah.

790
01:08:23,760 --> 01:08:35,649
[Pelajar] Jika saya mempunyai int *** p dan kemudian saya melakukan dereferencing satu dan saya katakan p * adalah bersamaan dengan nilai ini,

791
01:08:35,649 --> 01:08:39,560
ia hanya akan untuk melakukan tahap 1 dereferencing? >> Ya.

792
01:08:39,560 --> 01:08:43,340
Jadi jika saya mahu mengakses perkara yang penunjuk terakhir menunjuk pada -

793
01:08:43,340 --> 01:08:46,210
Kemudian anda melakukan p ***. >> Okay.

794
01:08:46,210 --> 01:08:54,080
Jadi ini adalah mata p 1 blok, mata ke blok lain, mata ke blok lain.

795
01:08:54,080 --> 01:09:02,010
Kemudian jika anda lakukan * p = sesuatu yang lain, maka anda akan berubah ini

796
01:09:02,010 --> 01:09:13,640
kini menunjukkan ke blok berbeza. >> Okay.

797
01:09:13,640 --> 01:09:17,649
>> [Bowden] Dan jika ini telah malloced, maka anda kini telah bocor memori

798
01:09:17,649 --> 01:09:20,430
melainkan jika anda mempunyai rujukan yang berbeza ini

799
01:09:20,430 --> 01:09:25,270
kerana anda tidak boleh mendapatkan kembali kepada orang-orang yang bahawa anda hanya melemparkan.

800
01:09:25,270 --> 01:09:29,550
Aritmetik pointer.

801
01:09:29,550 --> 01:09:36,310
int x [4]; akan memperuntukkan pelbagai daripada 4 integer

802
01:09:36,310 --> 01:09:40,670
mana x akan ke titik permulaan array.

803
01:09:40,670 --> 01:09:50,420
Jadi, apabila saya berkata sesuatu seperti x [1]; saya mahu ia bermakna pergi ke integer kedua dalam array,

804
01:09:50,420 --> 01:09:53,319
yang akan menjadi salah satu ini.

805
01:09:53,319 --> 01:10:04,190
Tetapi benar-benar, itulah 4 bait ke dalam array sejak integer ini mengambil masa sehingga 4 bait.

806
01:10:04,190 --> 01:10:08,470
Jadi mengimbangi 1 benar-benar bermakna mengimbangi 1

807
01:10:08,470 --> 01:10:12,030
kali saiz apa jua jenis array.

808
01:10:12,030 --> 01:10:17,170
Ini adalah pelbagai integer, jadi ia tahu untuk berbuat 1 kali saiz int apabila ia mahu untuk mengimbangi.

809
01:10:17,170 --> 01:10:25,260
Sintaks lain. Ingatlah bahawa ini adalah bersamaan dengan * (x + 1);

810
01:10:25,260 --> 01:10:35,250
Bila saya katakan penunjuk + 1, apa yang pulangan adalah alamat bahawa penunjuk menyimpan

811
01:10:35,250 --> 01:10:40,360
ditambah 1 kali saiz jenis penunjuk.

812
01:10:40,360 --> 01:10:59,510
Jadi, jika x = ox100, maka x + 1 = ox104.

813
01:10:59,510 --> 01:11:19,750
Dan anda boleh menyalahgunakan ini dan mengatakan sesuatu seperti char * c = (char *) x;

814
01:11:19,750 --> 01:11:23,050
dan kini c akan menjadi alamat yang sama seperti x.

815
01:11:23,050 --> 01:11:26,040
c akan menjadi sama dengan ox100,

816
01:11:26,040 --> 01:11:31,490
tetapi c + 1 akan menjadi sama dengan ox101

817
01:11:31,490 --> 01:11:38,030
sejak aritmetik penunjuk bergantung kepada jenis penunjuk bahawa anda menambah.

818
01:11:38,030 --> 01:11:45,390
Jadi c + 1, ia kelihatan di c, ia adalah penunjuk char, jadi ia akan untuk menambah 1 kali saiz char,

819
01:11:45,390 --> 01:11:48,110
yang sentiasa akan menjadi 1, jadi anda mendapat 101,

820
01:11:48,110 --> 01:11:54,890
sedangkan jika saya melakukan x, yang juga masih 100, x + 1 akan menjadi 104.

821
01:11:56,660 --> 01:12:06,340
[Pelajar] Bolehkah anda menggunakan c + + dalam usaha untuk memajukan pointer anda dengan 1?

822
01:12:06,340 --> 01:12:09,810
Ya, anda boleh.

823
01:12:09,810 --> 01:12:16,180
Anda tidak boleh berbuat demikian dengan x kerana x adalah hanya simbol, ia adalah pemalar; anda tidak boleh menukar x.

824
01:12:16,180 --> 01:12:22,610
>> Tetapi c berlaku hanya menjadi penunjuk, jadi c + + adalah sah dan ia akan kenaikan sebanyak 1.

825
01:12:22,610 --> 01:12:32,440
Jika c hanya * int, maka c + + akan 104.

826
01:12:32,440 --> 01:12:41,250
+ + Tidak penunjuk aritmetik seperti c + 1 akan mempunyai dilakukan penunjuk aritmetik.

827
01:12:43,000 --> 01:12:48,870
Ini sebenarnya adalah bagaimana banyak perkara seperti apapun merge -

828
01:12:49,670 --> 01:12:55,710
Sebaliknya mewujudkan salinan perkara, sebaliknya anda boleh lulus -

829
01:12:55,710 --> 01:13:02,400
Seperti jika saya mahu lulus separuh array - biarkan yang memadam beberapa ini.

830
01:13:04,770 --> 01:13:10,520
Katakan saya mahu lulus sampingan ini array ke dalam fungsi.

831
01:13:10,520 --> 01:13:12,700
Apa yang saya akan lulus dengan fungsi itu?

832
01:13:12,700 --> 01:13:17,050
Jika saya lulus x, saya lulus alamat ini.

833
01:13:17,050 --> 01:13:23,780
Tetapi saya mahu lulus alamat tertentu. Jadi apa yang saya perlu lulus?

834
01:13:23,780 --> 01:13:26,590
[Pelajar] pointer + 2?

835
01:13:26,590 --> 01:13:29,350
[Bowden] Jadi x + 2. Ya.

836
01:13:29,350 --> 01:13:31,620
Itu akan menjadi alamat ini.

837
01:13:31,620 --> 01:13:42,810
Anda akan juga sangat kerap melihat ia sebagai x [2] dan kemudian alamat itu.

838
01:13:42,810 --> 01:13:47,850
Jadi, anda perlu mengambil alamat kerana kurungan adalah dereference tersirat.

839
01:13:47,850 --> 01:13:53,250
x [2] merujuk kepada nilai yang berada dalam kotak ini, dan kemudian anda mahu alamat kotak yang,

840
01:13:53,250 --> 01:13:56,850
jadi anda mengatakan & x [2].

841
01:13:56,850 --> 01:14:02,880
Jadi itulah bagaimana sesuatu apapun merge di mana anda mahu untuk lulus setengah senarai kepada sesuatu

842
01:14:02,880 --> 01:14:08,790
anda benar-benar hanya lulus & x [2], dan kini sejauh panggilan rekursi berkenaan,

843
01:14:08,790 --> 01:14:12,510
pelbagai baru saya bermula di sana.

844
01:14:12,510 --> 01:14:15,130
Soalan minit terakhir.

845
01:14:15,130 --> 01:14:20,050
[Pelajar] Jika kita tidak meletakkan #: glib satu atau - apa yang dipanggil? >> Bintang?

846
01:14:20,050 --> 01:14:23,200
[Pelajar] Bintang. Teknikalnya >>, dereference pengendali, tetapi - >> [pelajar] Dereference.

847
01:14:23,200 --> 01:14:29,310
>> Jika kita tidak meletakkan bintang atau #: glib, apa yang berlaku jika saya hanya mengatakan y = x dan x adalah penunjuk?

848
01:14:29,310 --> 01:14:34,620
Apakah jenis y? >> [Pelajar] saya hanya akan mengatakan penunjuk ia 2.

849
01:14:34,620 --> 01:14:38,270
Jadi jika anda hanya mengatakan y = x, sekarang x dan y titik kepada perkara yang sama. >> [Pelajar] Point kepada perkara yang sama.

850
01:14:38,270 --> 01:14:45,180
Dan jika x ialah penunjuk int? >> Ia akan mengadu kerana anda tidak boleh menyerahhakkan petunjuk.

851
01:14:45,180 --> 01:14:46,540
[Pelajar] Okay.

852
01:14:46,540 --> 01:14:51,860
Ingatlah bahawa petunjuk, walaupun kita menarik mereka sebagai anak panah,

853
01:14:51,860 --> 01:15:02,010
benar-benar semua kedai mereka - int * x - benar-benar semua x menyimpan sesuatu seperti ox100,

854
01:15:02,010 --> 01:15:06,490
mana kita berlaku untuk mewakili sebagai menunjuk ke blok disimpan di 100.

855
01:15:06,490 --> 01:15:19,660
Jadi, apabila saya mengatakan int * y = x; saya hanya menyalin ox100 ke y,

856
01:15:19,660 --> 01:15:24,630
yang kita hanya akan untuk mewakili sebagai y, juga menunjuk ke ox100.

857
01:15:24,630 --> 01:15:39,810
Dan jika saya katakan int i = (int) x; maka i akan menyimpan apa jua nilai ox100

858
01:15:39,810 --> 01:15:45,100
di dalamnya, tetapi kini ia akan ditafsirkan sebagai integer bukan penunjuk.

859
01:15:45,100 --> 01:15:49,310
Tetapi anda perlu dibuang atau jika tidak, ia akan mengadu.

860
01:15:49,310 --> 01:15:53,300
[Pelajar] Jadi adakah anda bermakna untuk membuang -

861
01:15:53,300 --> 01:16:00,290
Adakah ia akan pemutus int x atau pemutus int y?

862
01:16:00,290 --> 01:16:03,700
[Bowden] Apa?

863
01:16:03,700 --> 01:16:07,690
[Pelajar] Okay. Selepas kurungan ini ada akan menjadi x atau ay sana?

864
01:16:07,690 --> 01:16:11,500
>> [Bowden] Sama ada. x dan y adalah sama. >> [Pelajar] Okay.

865
01:16:11,500 --> 01:16:14,390
Kerana mereka berdua petunjuk. >> Yeah.

866
01:16:14,390 --> 01:16:21,050
[Pelajar] Maka ia akan menyimpan 100 perenambelasan dalam bentuk integer? >> [Bowden] Yeah.

867
01:16:21,050 --> 01:16:23,620
Tetapi tidak nilai apa sahaja yang ia menunjuk ke.

868
01:16:23,620 --> 01:16:29,940
[Bowden] Yeah. >> [Pelajar] Jadi hanya alamat dalam bentuk integer. Okay.

869
01:16:29,940 --> 01:16:34,720
[Bowden] Jika anda mahu untuk sebab-sebab tertentu yang pelik,

870
01:16:34,720 --> 01:16:38,900
anda boleh berurusan eksklusif dengan petunjuk dan tidak pernah berurusan dengan integer

871
01:16:38,900 --> 01:16:49,240
dan hanya menjadi seperti int * x = 0.

872
01:16:49,240 --> 01:16:53,000
Kemudian anda akan mendapat benar-benar keliru apabila aritmetik penunjuk bermula berlaku.

873
01:16:53,000 --> 01:16:56,570
Jadi nombor yang mereka menyimpan adalah sia-sia.

874
01:16:56,570 --> 01:16:58,940
Ia hanya bagaimana anda akhirnya mentafsirkan mereka.

875
01:16:58,940 --> 01:17:02,920
Jadi saya bebas untuk menyalin ox100 dari * int int an,

876
01:17:02,920 --> 01:17:07,790
dan saya bebas untuk menetapkan - you're mungkin akan mendapatkan menjerit kerana tidak pemutus -

877
01:17:07,790 --> 01:17:18,160
Saya bebas untuk memberikan sesuatu seperti (int *) ox1234 ke * int ini sewenang-wenangnya.

878
01:17:18,160 --> 01:17:25,480
Jadi ox123 adalah hanya sebagai sah alamat memori & y.

879
01:17:25,480 --> 01:17:32,060
& Y berlaku untuk mengembalikan sesuatu yang cukup banyak ox123.

880
01:17:32,060 --> 01:17:35,430
[Pelajar] yang Adakah cara yang benar-benar sejuk untuk pergi dari perenambelasan kepada bentuk perpuluhan,

881
01:17:35,430 --> 01:17:39,230
suka jika anda mempunyai penunjuk dan anda membuang ia sebagai int an?

882
01:17:39,230 --> 01:17:44,860
[Bowden] Anda benar-benar hanya boleh mencetak menggunakan seperti printf.

883
01:17:44,860 --> 01:17:50,300
Katakan saya mempunyai int y = 100.

884
01:17:50,300 --> 01:18:02,700
Jadi printf (% d \ n - kerana anda sudah perlu tahu - mencetak bahawa sebagai integer% x,.

885
01:18:02,700 --> 01:18:05,190
Kami hanya akan mencetak ia sebagai perenambelasan.

886
01:18:05,190 --> 01:18:10,760
Jadi penunjuk tidak disimpan sebagai perenambelasan,

887
01:18:10,760 --> 01:18:12,960
dan integer tidak disimpan sebagai perpuluhan.

888
01:18:12,960 --> 01:18:14,700
Semuanya disimpan sebagai binari.

889
01:18:14,700 --> 01:18:17,950
Ia hanya bahawa kita cenderung untuk menunjukkan penunjuk sebagai perenambelasan

890
01:18:17,950 --> 01:18:23,260
kerana kita berfikir tentang perkara-perkara dalam blok-blok 4-bait,

891
01:18:23,260 --> 01:18:25,390
dan alamat memori cenderung untuk menjadi biasa.

892
01:18:25,390 --> 01:18:28,890
Kami seperti, jika ia bermula dengan bf, maka ia berlaku pada timbunan.

893
01:18:28,890 --> 01:18:35,560
Jadi ia hanya tafsiran kita petunjuk sebagai perenambelasan.

894
01:18:35,560 --> 01:18:39,200
Okay. Sebarang soalan terakhir?

895
01:18:39,200 --> 01:18:41,700
>> Saya akan berada di sini untuk sedikit selepas jika anda mempunyai apa-apa lagi.

896
01:18:41,700 --> 01:18:46,070
Dan itulah akhir itu.

897
01:18:46,070 --> 01:18:48,360
>> [Pelajar] Yay! [Tepukan]

898
01:18:51,440 --> 01:18:53,000
>> [CS50.TV]